จินยองที่แปลว่าแม่ของลูก : บทนำ

บทนำ  

            “อ๊ะ..อื้ออ” ร่างบางครางออกมาด้วยเสียงอันแผ่วเบา เมื่อโดนคนร่างสูงที่ชื่อ ‘อิมแจบอม’ ขบเม้มและดูดดึงยอดอกสีหวานอย่างหมั่นเขี้ยว และร่างสูงที่คร่อมตัวเขาไว้ก็ดูจะพอใจเหลือเกินที่ได้ยินเสียงครางหวานหูแบบนั้นของอีกคน จึงลงมือแกล้งจะใช้ฟันขมกัดลงไปแรงขึ้นกว่าเดิม

            “อ๊ะ! โอ๊ย!! เป็นหมารึไง กัดเข้ามาได้เนี่ย” ‘ปาร์คจินยอง’ ผลักหัวอีกคนแรงๆทันที ก่อนจะเอามือลูบปอยๆบริเวณที่ยังเปียกน้ำลายเพื่อตรวจเช็คว่า ยอดอกสีสวยของเขาหลุดติดปากของอีกคนไปแล้วหรือยัง

            “หึหึ” ร่างสูงเหยียดยิ้มมุมปากออกมา ก่อนจะก้มลงประกบริมฝีบางสีแดงสดที่เชิดขึ้นเพราะความไม่พอใจที่ตนแกล้งทำให้เขารู้สึกเจ็บเมื่อกี้ ร่างสูงส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากอีกคนอย่างรุนแรง และร่างบางก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน เขาจูบตอบอีกคนก่อนเอาลิ้นเกี่ยวพันจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบดังขึ้นอย่างน่าอาย แต่ในชั่วโมงนี้ไม่มีใครอายหรอก เพราะเขาทั้งคู่ต่างมีความต้องการเหมือนกัน แขนเรียวยกขึ้นคล้องคอร่างสูงเอาไว้ราวกับว่ากลัวอีกคนจะหายไป

            ทันทีที่ถอนจูบออกร่างสูงค่อยๆปลอดกางเกงยีนส์ของอีกคนออกอย่างเบามือ ร่างบางมองอีกคนด้วยความขัดใจ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วถอดกางเกงตัวหนาโยนออกไปให้พ้นสายตา แจบอมยิ้มเยาะด้วยความสะใจ เขาชอบเหลือเกินที่เห็นอีกคนทนไม่ไหวแบบนี้...

            “ถอดของนายออกสักทีสิแจบอม” ร่างบางเห็นอีกคนยังนิ่งจึงต้องพูดออกไปแบบนั้น แต่เขากลับได้รับเพียงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ตอบกลับมา

            “ขี้เกียจว่ะ ถอดให้หน่อย” ร่างสูงเดินไปผลักร่างเล็กให้หงายหลังลงกับเตียงแล้วจึงขยับไปขึ้นคร่อมที่บริเวณหน้าอกอีกคนเอาไว้ ร่างบางถอดเข็มขัดอีกคนออกแล้วโยนลงข้างเตียงก่อนจะปลดกระดุมกางเกงตามแล้วไม่รอช้าที่จะรูดซิปลงด้วย...เขาใช้มือเรียวที่กำลังสั่นเทาร่นกางเกงอีกคนลงจากช่วงสะโพก ตามไปด้วยรูดอันเดอร์แวร์สีดำที่ซ่อนความใหญ่โตเอาไว้ลงตามกางเกงตัวหนาทันที

            “ทำไมมันขึ้นไวล่ะแจบอม ไม่ได้ปลดปล่อยนา อุก!” ยังไม่ทันพูดจบร่างสูงก็จับแก่นกายเข้าปากอีกคนทันที โทษฐานที่พูดมาก...ที่จินยองพูดมาน่ะมันผิด เขาน่ะปลดปล่อยออกจะบ่อย แต่มันก็ไม่เคยขึ้นง่ายแบบนี้สักครั้ง ดังนั้นร่างกายของจินยองนั่นแหละคือสิ่งเร้าชั้นดีของแจบอม

            “อะ..อ่าห์” ร่างสูงครางออกเมื่อร่างบางนั่นทำหน้าที่ได้อย่างดี โพรงปากอุ่นทำหน้าที่รูดขึ้นรูดลงจนเกือบสุด ทำเอาแจบอมถึงกับรู้สึกเหมือนจะลอยขึ้นติดเพดานเสียให้ได้ ร่างบางเหลือบมองคนที่กำลังจับหัวเขาโยกเข้าออกอย่างหมั่นไส้ รู้ไหมว่าไอ้นั่นของแจบอมมันเกือบเข้าไปในหลอดอาหารของเขาอยู่แล้ว

            “อื้ออ ดีมากก อีกนิดเดียว อื้ออ จิน.. อ่าห์” น้ำสีขาวข้นถูกฉีดเข้าไปในโพรงปากของจินยองทันที ร่างสูงจึงถอนแก่นกายออกโพรงปากเล็ก

            “แค่กๆ” ร่างบางสำลักของเหลวของอีกคนจนหน้าแดง แจบอมมองอีกคนอย่างเอ็นดูก่อนจะถอยตัวลงไปคร่อมบริเวณเอวก่อนกดจูบที่ริมฝีปากแดงช่ำนั่นเพื่อเป็นการให้รางวัลตอบแทน ร่างบางจึงจูบตอบอีกคนอย่างแผ่วเบา

            “อ๊ะ..อื้อออ” ร่างสูงที่พึ่งผละออกจากจูบที่แสนหวานค่อยๆเลื่อนริมฝีปากมาขบเม้มบริเวณใบหูเล็กนั่นอย่างหมั่นเขี้ยว จมูกโด่งลากยาวลงมาถึงบริเวณลำคอยาวระหง ก่อนจะกดจูบลงไปแรงๆแล้วขบเม้มจนเกิดรอยแดงไปทั่วลำคอ

            “อื้ออ แจบอม...อะ..อย่าทำ อ๊ะ ..รอย โอ้ย!” ร่างบางที่พยายามเอามือมาดันหน้าอีกคนออกกลับถูกรวบข้อมือเอาไว้เหนือศีรษะทันที แถมโดนกัดแรงๆไปแทน

            “โ!อื้ออแจบอมม” ร่างสูงละริมฝีปากจากลำคอขาวนั่นลงมาที่แผ่นอกบาง เขาขบเม้มแผ่นอกอีกคนจนมีรอยสีแดงๆขึ้นเป็นปื้นไปทั่วราวกับว่ากำลังตีตราเป็นเจ้าของ ร่างสูงเริ่มขบเม้มลงต่ำลงเรื่อยๆ จากหน้าอกก็ถูกเปลี่ยนเป็นหน้าท้องแบนเรียบแทน...ลิ้นสากลากผ่านสะดื้อสวยอย่างห้ามไม่ได้

            “อ๊ะ..พะ..พอแล้วน่า” เมื่อแจบอมได้ยินอีกคนขัดใจก็ยิ่งทำตามใจตัวเองมากขึ้น ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุเข้าไปใหญ่... ร่างสูงแกล้งเอามือปัดผ่านส่วนอ่อนไหวที่แข็งขืนตื่นตัวเต็มที่ของจินยองอย่างจงใจ

            “อ๊ะ..อื้ออ สักทีเถอะน่า จะทนไม่ไหวอยู่..อื้อออ..แล้วว” ร่างบางแทบจะเรียบเรียงคำพูดออกมาไม่ได้ เพราะอีกคนที่แกล้งจับมันรูดขึ้นรูดลงอย่างเอาแต่ใจ

 แจบอมยิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนจะปล่อยมือตนเองที่รวบล็อคสองแขนยาวอีกคนไว้เหนือศีรษะ มือหนาทั้งสองข้างจับขายาวๆให้อ้าออกเล็กน้อย ก่อนจะก้มลงไปจูบที่ต้นขาด้านในอย่างอ่อนโยน ก่อนจะถูกแทนที่ความร้อนแรงทันที

            “อ๊ะ..อย่า..อื้อออ..อย่าจูบตรงอื้ออ นั้น” ร่างบางครางด้วยเสียงกระเส่า มือเล็กพยายามดันศีรษะของแจบอมออก แต่ด้วยความเสียวที่ได้รับทำให้เขาไม่สามารถต้านแรงของอีกคนได้เลย แจบอมทั้งขบเม้มและใช้ลิ้นกับต้นขาด้านในของร่างบางจนเป็นรอยเต็มไปหมด เขาทิ้งรอยไว้จนตัวเองพอใจ แล้วกดจูบที่ส่วนอ่อนไหวของร่างบางเบาๆ

            “ไม่โดนมานานหรือยัง” แจบอมเงยหน้ามองร่างบางที่นอนเหนื่อยหอบอยู่พร้อมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ร่างบางได้ยินอย่างนั้นลึกๆก็อดที่จะรู้สึกแปลกไม่ได้เหมือนกัน

            “สี่เดือน อ๊ะ..” ยังไม่ทันตอบเสร็จก็โดนนิ้วเรียวยาวของแจบอมสวนเข้าไปในช่องทางอ่อนโยนนั่นทันที ร่างเล็กถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจก่อนร้องครางออกมา

            “แล้วมึงเคยสดกับใครหรือเปล่า” แจบอมดันนิ้วเข้าและออกอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวอีกทั้งเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปด้วย แต่เขาจะรู้ไหมว่าคนที่นอนอยู่ตรงหน้าเขาแทบจะแดดิ้นตายอยู่แล้ว

            “ไม่ อึก.. ไม่เคย อ๊าอ๊ะ..ตรงนั้นแหละ อ๊ะ...” ร่างสูงลอบยิ้มกับคำตอบที่ได้รับก่อนเพิ่มจำนวนเข้าไปเป็นสามนิ้วทันที ร่างเล็กถึงกับบิดเร้าด้วยความเสียวซ่าน อันที่เขาไม่ได้มีอะไรกันมาเกือบสามปีแล้ว ตั้งแต่ตอนที่จินยองย้ายกลับไปอยู่บ้านที่ต่างประเทศตอนนั้น

            “วันนี้กูไม่มีถุงนะ” แจบอมถอนนิ้วออกจากช่องทางอ่อนนุ่มช้าๆ ก่อนจะช้อนตามองคนที่เท้าแขนไว้ด้านหลังแล้วเอนตัวมองมาเขาด้วยตาที่หวานเยิ้มเช่นกัน

            “...”

            “มึงจะเอาไง”

            “สะ...สดก็ได้ ไม่ไหวแล้ว” ทันทีที่พูดจบแจบอมก็ลุกขึ้นไปยืนข้างเตียงเพื่อถอดกางเกงออก แล้วจึงแทรกตัวขึ้นมานั่งที่หว่างขาเรียวอย่างไม่รอช้า มือหนาเอื้อมหยิบเจลหล่อลื่นที่หัวเตียงโดยทาบตัวลงทับอีกคนไว้ เมื่อเขาหยิบได้ก็ดึงแขนกลับมา แต่เมื่อสบตากับร่างบางนั่นก็เผลอลืมตัวกดจูบลงที่หน้าผากมนอย่างแผ่วเบา ซึ่งการกระทำนั้นทำให้ทั้งตัวเขาและอีกคนเหมือนใจสั่น...

            “มึงพร้อมยัง” ร่างสูงถอยกลับมานั่งที่เดิม ก่อนเอื้อมมือจับแก่นของคนร่างเล็กแล้วรูดขึ้นลงช้าๆ ส่วนมืออีกข้างก็จับแก่นกายของตนแล้วรูดขึ้นลงตามไปด้วย เพื่อให้มันแข็งตัวมากกว่าเดิม ให้มันพร้อมที่จะเข้าไปในตัวร่างบาง

            “อื้ออ...พร้อมจนหดไปหลายรอบแล้วเนี่ย ลีลา อ๊า” ร่างสูงชโลมเจลหล่อลื่นกับแก่นของตน แล้วเอาไปป้ายที่ช่องทางอ่อนนุ่มนั่นแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว

            “กูเข้าไปแล้วนะ” ร่างบางพยักหน้าตอบทันที ร่างสูงจึงค่อยๆดันตัวเข้าไปในช่องทางนุ่มอย่างช้าๆ แต่ด้วยขนาดที่ค่อนข้างเกินมาตรฐานกับช่องทางที่ไม่ได้ใช้งานมาหลายเดือนก็ทำหน้ารู้สึกคับทันในที

            “อ๊ะ..แจบอม เจ็บ..” จินยองถึงกับน้ำตาคลอเบ้าทันทีเมื่อส่วนหัวของอีกคนรุกล้ำเข้ามา มือเล็กยึดไหล่หนาเอาไว้ราวกับเด็กน้อยหวงของ

            “ทำอย่างกับไม่เคยโดนเอา” ร่างสูงพูดออกมาเสียงเรียบๆก่อนจะก้มไปจูบซับน้ำตาให้อีกคน ทำให้จินยองจึงกอดรัดอีกคนไว้อย่างแน่นทันที

            “อย่าเกร็งนะ ยิ่งมึงเกร็งมึงจะยิ่งเจ็บ” เสียงเรียบๆดังขึ้นข้างหูจินยองเพื่อเป็นการปลอบโลม ร่างบางพยายามลดความเกร็งลงตามที่แจบอมสั่งทันที

            “กูจะใส่เข้าไปแล้วนะ” ทันทีที่ร่างบางพยักหน้าตอบรับ อิมแจบอมก็ดันตัวเองเข้าไปลึกขึ้นทันที ส่วนสองมือของเขาก็เหนี่ยวรั้งต้นขาทั้งสองข้างของจินยองให้อ้าออกกว้างขึ้นด้วย

            “อ๊ะ..อ๊าาาาาา” ร่างเล็กครางออกมาอย่างเสียงดังทำให้แจบอมก้มลงไปจูบปิดปากทันที และลิ้นร้อนๆก็รีบเข้าไปเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กๆในโพรงปากของอีกคนอย่างรวดเร็ว ส่วนด้านล่างของคนร่างสูงก็เริ่มขยับเข้าและออกทันทีเมื่อพอจะเบี่ยงเบนความสนใจจินยองได้

            “อื้ออ อื้อออ” ร่างเล็กที่ยังโดนประโคมจูบอยู่ร้องครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน เสียงเนื้อที่กำลังเสียดสีกันทำเอาสติของร่างบางกระเจิง ยิ่งได้รับมากเท่าไหร่ยิ่งต้องการมากเท่านั้น...ร่างสูงที่ผละจูบออกแล้วเริ่มกระแทกแก่นกายแรงและเร็วขึ้นทันที

            “อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ เสียว อื้อออ อ๊ะ..” เสียงครางหวิวของจินยองดังลั่นห้องไปหมด เมื่อถูกแก่นกายใหญ่ทั้งสวนเข้า ถอดออก และสวนเข้าไปลึกกว่าเดิมอยู่หลายหน

            “อึก..อื้อ ใกล้เสร็จรึยัง”แจบอมที่กำลังโถมตัวใส่คนร่างบางถามออกมาด้วยเสียงกระเส่า จินยองตอนนี้ดูเซ็กซี่กว่าเมื่อหลายปีก่อนเป็นไหนๆ ในตอนนี้ร่างบางที่นอนตัวโยนไปตามแรงกระแทกกัดริมฝีปากของตัวเองเอาไว้แน่นเพื่อระบายความเสียว

            “กะ..ใกล้แล้ว แรงๆ อื้ออ” เมื่อความต้องการของร่างบางใกล้จะถึงจุดสิ้นสุดแล้ว ร่างสูงกลับหยุดโถมตัวใส่อีกคนเอาเสียดื้อๆ แต่ก็ยังคงฝังแก่นกายเอาไว้ในตัวอีกคน ซึ่งนั่นมันก็ทำให้ร่างเล็กมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจทันที

            “นายจะหยุดทำไม อ๊ะ..” ยังไม่ทันได้รับคำตอบ ร่างสูงก็ผลิกอีกคนขึ้นไปด้านบนแทน ทำเอาร่างบางถึงกับร้องลั่นเมื่อส่วนนั้นมันมุดเข้าไปลึกกว่าเดิม ร่างบางมองหน้าอีกคนที่ดูสะใจที่ได้แกล้งเขาเหลือเกินอย่างเคืองๆ

            “นายมันโรคจิต อื้อ..” พอร่างพูดจบก็เริ่มขยับตัวขึ้นลงบนแก่นกายนั้นทันทีที่ เขาไม่รอช้าที่จะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นตามอารมณ์ที่ยังค้างอยู่

            “อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ” แขนเรียวกอดรอบคนร่างสูงเอาไว้ก่อนจะกระแทกตัวขึ้นลงอย่างเมามัน แขนหนาของแจบอมก็วาดกอดเอวอีกคนไว้ด้วยความหลงไหลเช่นกัน ริมฝีปากของร่างสูงก็ขบเม้นยอดอกสีหวานอย่างห้ามไม่ได้

            “อ๊ะ..อ๊ะ ใกล้แล้ว”

            “อึก..เรียกชื่อกู”

            “อื้อแจบอม อ๊ะ..แจบอม อื้อออ อิมแจบอมม” ร่างบางทำตามคำสั่งอย่างว่าง่ายก่อนจะกระแทกตัวลงแรงขึ้นๆจนอิมแจบอมทนไม่ไหวจึงผลักตัวอีกคนให้นอนลงแล้วกระแทกเอวใส่เข้าไปในร่างของอีกไม่ยั้ง ขาเรียวเกี่ยวเอวร่างสูงเอาไว้เพื่อให้แนบแน่นยิ่งขึ้น

            “อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊าแจบอมจะแต..” ร่างสูงก้มลงจูบปากบางแรงๆหนึ่งทีก่อนจะถอนจูบออก

            “อ่ะ..อึก หลังจากนี้มึงอยู่ที่นี่กับกู ไม่ต้องไปขอคนอื่นอยู่ด้วยอีกแล้ว”

            “อ๊ะ..อ๊าแจบอม”

            “เข้าใจมั้ยปาร์คจินยอง อื้ออ..”

            “เข้าใจ อ๊ะ..อ๊า ไม่ไหวแล้ววว อ่าห์” ร่างเล็กปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาทันทีเมื่อเผลอตกลงรับปากอีกคนไป แจบอมกระแทกกายเข้าออกอีกสองถึงสามทีแล้วถึงปลดปล่อยตามอีกคนไปติดๆ

            น้ำสีขาวขุ่นของแจบอมถูกฉีดไปในช่องทางรักของคนร่างบางจนทำให้รู้สึกอุ่นวาบ และร่างสูงก็ยังคงแช่แก่นกายเขาไว้ในตัวอีกคนค้างไว้อย่างนั้น แล้วค่อยทิ้งตัวทับร่างบางที่นอนหลับตาอย่างหมดแรงอยู่ใต้ร่างของเขา

กลับไปอ่านต่อที่เว็บเด็กดีจ้าา : https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1758114&chapter=1