ขี้อ่อยบน : ผลการทดลองอ่อยครั้งที่หนึ่ง
ขี้อ่อยบน : ผลการทดลองอ่อยครั้งที่หนึ่ง
“อึก...อื้อออ” จินยองที่โดนแจบอมกดท้ายทอยลงมารับรสจูบที่หวานหอมถึงกับครางรับออกมาอย่างเสียงดัง
จินยองเผลอใช้มือคล้องคอของแจบอมเอาไว้อย่างลืมตัว...ริมฝีปากทั้งสองคู่ที่บดเบียดกันจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบดังขึ้นอย่างน่าอาย...ลิ้นร้อนของแจบอมสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากอุ่นของจินยองอย่างอ่อนโยน
ก่อนที่จะกวาดต้อนและสัมผัสบดเบียดมันกับลิ้นเรียวของจินยองอย่างบ้าคลั่ง
“อึ.ก แฮ่กๆ...มึงแม่ง...โคตรฮอตเลยจินยอง
อย่าขอให้กูหยุดนะ...เพราะกูจะไม่มีทางหยุดแล้ว” แจบอมที่ถอนจูบออกมาจากอีกคนถึงขั้นหายใจหอบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
มือหนาเลื่อนไปปลดกระดุมเสื้อของจินยองออกจนหมด
“อ๊ะ...อื้ออ...พี่แจบอม อ๊า..” จินยองร้องครางแทบไม่เป็นภาษาเมื่อแจบอมดึงตัวเขาให้เข้ามาใกล้ขึ้น
ริมฝีปากอุ่นร้อนของแจบอมทาบลงที่ลำคอระหงส์ของจินยองหลายจุดต่อหลายจุด...แจบอมทั้งกดจูบ
ดูดดึง และโลมเลียจนมันขึ้นเป็นปื้นสีแดง...มือหนาของแจบอมสอดเข้าไปใต้เสื้อนักศึกษาของจินยองแล้วลูบแผ่นหลังบางไปเสียทุกส่วน
“อื้ออ! พะ..พี่แจบอม
ยะ..อย่าดูดแบบนั้นสิ คะ..ครับ อ๊ะ..” จินยองถึงกับครางออกมาด้วยความเสียวซ่านเมื่อแจบอมกอดเขาเอาไว้แน่นขึ้นกว่าเดิมพร้อมทั้งลงลิ้นร้อนไปบนยอดอกสีชมพูอ่อนของจินยองจนมันกำลังแข็งและชูชัน...เขาไม่ได้แค่ชิมมัน...แจบอมทั้งขบและดูดมันราวกับโปรดปรานมันหนักหนา…จินยองจึงได้แต่กัดริมฝีปากและใช้มือทั้งสองข้างขยำกลุ่มผมนุ่มของแจบอมเพื่อระบายอารมณ์ของเขาในตอนนี้
แจบอมยกตัวอีกคนให้ลอยขึ้นจากเตียง
ก่อนที่จะวางจินยองให้นอนราบลงไปบนเตียงหลังเดิม...เขาไม่รอช้าที่จะตามลงไปคร่อมตัวลงบนตัวของจินยองทันที...แจบอมสบตากับจินยองที่กำลังส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้เขา...ริมฝีปากแดงช้ำ...ผิวขาวๆที่ถูกแจบอมทำรอยเอาไว้มันช่างยั่วยวนแจบอมเสียเหลือเกิน
“รู้ตัวบ้างไหมว่ามึงแทบจะทำให้กูคลั่งตายอยู่แล้ว...จินยอง”
แจบอมเอื้อมมือไปลูบข้างแก้มเนียนของจินยองอย่างแผ่วเบา
ก่อนที่จะถามอีกคนออกไปด้วยเสียงที่แสนจะอ่อนโยน...จินยองลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก..อาจจะเป็นเพราะแววตาของแจบอมที่มันไม่เคยโกหกเขาเลยสักครั้ง
“ผมจืดชืดแบบนี้...ไม่เคยทำอะไรให้พี่พอใจเลยสักอย่าง
เอาใจก็ไม่เก่ง แถมไม่ใช่สเปคพี่ด้วยซ้ำ...ผะ..ผมทำให้พี่รู้สึกแบบนั้นได้จริงๆเหรอครับ”
จินยองถามอีกคนออกไปด้วยความประหม่า...แจบอมเลยส่งยิ้มบางให้จินยอง...เขาก้มลงไปกดจูบที่ปลายจมูกสวยของจินยองอย่างแผ่วเบา
“เพราะมึงคือมึงไง...ความธรรมชาติของมึง...ทุกอย่างที่เป็นมึง...มันทำให้กูหลงใหลได้ไม่ยากเลยนะ”
แจบอมละริมฝีปากออกมา
ก่อนเลื่อนมือไปลูบผมนิ่มของจินยองอย่างเอ็นดู...จากความร้อนแรงตอนแรกกลับถูกกลบด้วยบรรยากาศที่อ่อนโยนไปเสียหมด
“พี่แจบอมรักผมไหมครับ...” จินยองถามแจบอมออกไปด้วยเสียงสั่น...เขาน่ะไม่อาจที่จะละสายตาจากผู้ชายคนที่กำลังอยู่ตรงหน้าเขาได้เลย...แจบอมก็คิดเช่นเดียวกับเขา
“…รักสิ กูคิดถึงขั้นที่เราต้องอยู่ร่วมกันในอนาคตแล้วด้วยซ้ำ...แล้วมึงล่ะ...รักกูหรือยังจินยอง”
แจบอมถามออกไปด้วยเสียงอ่อน...คนตัวเล็กจึงกอดรัดอีกคนเอาไว้ทันที...เขากอดคอของแจบอมเอาไว้ราวกับหวงแหน
“รักสิครับ...ฮึ.ก ผมรักพี่แจบอมนะ
ขอโทษที่ดื้อใส่บ่อยๆ...แต่จินยองรักพี่คนเดียวเลยนะ ฮืออ” จินยองที่กอดรัดอีกคนไว้อยู่ดีๆก็ปล่อยโฮออกมาจนแจบอมตกใจ
เขารีบผละจินยองออกแล้วรีบเอื้อมมือไปซับน้ำตาให้อีกคนอย่างอ่อนโยน…จินยองจะรู้ตัวไหมว่าแจบอมแพ้น้ำตาของเขาทุกครั้ง
“ร้องไห้ทำไมหืม...ไม่ต้องร้องนะ” แจบอมถามอีกคนออกไปด้วยเสียงอ่อนโยน
จินยองเลยสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะปาดน้ำตาออกอย่างลวกๆ...ใบหน้าหวานของเขาแดงก่ำไปด้วยพิษของน้ำตา
“ไม่รู้เหมือนกันครับ
อยู่ดีๆมันก็ร้องออกมา...แบบมันรู้สึกดีใจล่ะมั้งที่ได้ยินพี่พูดแบบนั้น
แล้วก็รู้สึกผิดกับหลายๆเรื่องที่ผ่านมา” แจบอมส่ายหัวให้จินยองเล็กน้อย...แจบอมรู้ดีว่าจินยองยังคงคิดมากเรื่องที่เขาเคยสับสนในตอนนั้นอยู่
“มึงไม่ต้องรู้สึกผิดแล้ว...เพราะยังไงตอนนี้เราอยู่ด้วยกัน
แถมเรารักกันแล้วนะ กูไม่เคยโกรธมึงเลยสักครั้งจินยอง อย่าเอาอดีตมาใส่ใจเลย”
แจบอมพูดออกมาด้วยท่าทีสบายๆ...เขากดจูบลงบนแก้มนิ่มของจินยองอยู่หลายครั้ง....ก่อนจะลามลงมาที่ลำคอขาวของจินยองอีกครั้ง
“หลังจากคืนนี้ไป...กลายเป็นจินยองของกูนะ...เป็นจินยองของพี่คนเดียวได้ไหมครับ”
แจบอมเงยหน้าขึ้นมาถามอีกคน...จินยองพยักหน้าให้เขาเล็กน้อย
ก่อนจะเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อให้อีกคน...แจบอมเลยอยู่นิ่งให้จินยองได้ทำตามใจ
“จินยองจะเป็นของพี่แจบอมคนเดียว...และพี่ก็ต้องเป็นของจินยองคนเดียวเหมือนกันนะครับ...”
จินยองพูดออกไปด้วยเสียงสั่น แจบอมไม่ได้ตอบอะไรกลับมาทำแค่ส่งยิ้มให้คนตัวเล็กของเขา...ร่างสูงถอดเสื้อออกแล้วโยนมันลงพื้นห้องไป...แผงอกแน่นและลอนกล้ามที่หน้าท้องแกร่งทำเอาจินยองรู้สึกวูบวาบในอกไม่ได้
“กูสัญญาว่าจะอ่อนโยนกับมึงให้ได้มากที่สุด...อดทนหน่อยนะ”
แจบอมพูดออกมาด้วยเสียงอ่อนโยน ก่อนจะก้มลงไปกดจูบลงที่ซอกคอของจินยองอีกครั้ง...เขาลากริมฝีปากอุ่นร้อนของตัวเองให้ปัดผ่านยอดอกสีสวยลงมา...เขาไม่ได้ขบเม้มหรือดูดดึงอีกคนเลยด้วยซ้ำ...เขาแค่กดจูบและลากริมฝีปากผ่านผิวเนียนสวยของจินยองเท่านั้น...แต่จินยองกลับรู้สึกหัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างน่าประหลาด..
“อ๊ะ...อื้ออ...ดีจัง อ่า..” จินยองเอื้อมมือลงไปขยำกลุ่มผมนุ่มของแจบอมเพื่อระบายอารมณ์ที่กำลังพุ่งสูงขึ้น...แจบอมกดจูบช่วงท้องน้อยของเขาและใช้ลิ้นร้อนเล่นกับสะดื้อของเขาเพื่อเรียกความเสียวซ่าน
“ขอถอดกางเกงนะ...” แจบอมพูดออกมาด้วยเสียงกระเส่า...เขาแทบไม่รอคำตอบจากจินยองเลยด้วยซ้ำ...เขารูดกางเกงของจินยองพร้อมกับกางเกงชั้นในตัวจิ๋วลงไปกองไว้ที่พื้นเรียบร้อยแล้ว...ขาเรียวสวยรีบหุบเข้าหากันแทบจะทันที
“พี่แจบอม...ไปปิดไฟได้ไหมครับ...นะครับ” จินยองที่ยกมือขึ้นปิดหน้าพูดออกมาด้วยความเขินอาย...ความเย็นที่สัมผัสช่วงล่างที่เปลือยเปล่าของเขาทำเอาจินยองแทบจะบ้าตาย...แจบอมกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะลุกไปปิดไฟตามที่อีกคนบอก...แต่เขาไม่ลืมที่จะถอดอาภรณ์ที่ปกปิดส่วนล่างของเขาออกจนหมด...มันกำลังผงาดอย่างเต็มที่
“อ้าขาออกหน่อย...กูแทรกตัวเข้าไปนั่งไม่ได้” แจบอมที่กำลังจะขึ้นเตียงพูดออกไปด้วยเสียงเรียบ จินยองที่เผลอละมือออกจากหน้าสะดุ้งโหยงทันที...แสงไฟสลัวข้างหัวเตียงมันสะท้อนภาพของแจบอมที่ยืน...เปลือยอยู่ข้างเตียง...แจบอมสบโอกาสที่อีกคนตกใจจับขาอีกคนให้อ้าออกแล้วแทรกตัวเข้าไปนั่งคั่นไว้ทันที
“พี่แจบอม...ตอนนี้ผมอายมากๆเลยครับ ผมควรทำยังไงดี”
จินยองที่เอามือปิดหน้าไว้อีกครั้งพูดออกมาด้วยเสียงอู้อี้
แจบอมเลยส่ายหัวให้กับความน่ารักของอีกคน...เขาเอื้อมมือไปดึงมือของอีกคนออก...แต่จินยองก็ยังคงหลับตาเอาไว้
“Making love สำหรับกูคือการมีเซ็กส์กับคนที่กูรักเท่านั้น...และวันนี้มึงคือคนนั้น
อย่าอายไปเลยนะจินยอง...เพราะมันก็เป็นครั้งแรกของกูเหมือนกันที่ได้ Making
love…ไม่ใช่ Having sex เหมือนที่เคยผ่านมา...เรามาเป็นคนแรกของกันและกันเถอะนะ”
จินยองค่อยๆลืมตามองแจบอมที่จ้องมองเขาอยู่ด้วยแววตาวูบไหว..แจบอมดึงมือจินยองมากดจูบลงไปอย่างแผ่วเบา
ก่อนจะปล่อยมันเป็นอิสระ...
“อย่าเกรงนะ...กูจะเริ่มจากนิ้วก่อน...ขอเข้าไปหน่อยนะเด็กดื้อ”
แจบอมลูบแก้มจินยองเบาๆ ก่อนจะถอยไปด้านหลังเล็กน้อย...มือหนาชโลมเจลหล่อลื่นที่หยิบติดมือมากจากลิ้นชักหัวเตียงลงบนนิ้วเรียวของเขา
ก่อนจะป้ายมันลงบนช่องทางรักของจินยองอย่างแผ่วเบา...
“อ๊ะ..อื้ออ..เย็นจังเลยนะครับ” จินยองครางออกมาเสียงกระเส่า...ก่อนจะพยายามพูดให้ทั้งเขาและแจบอมรู้สึกผ่อนคลายมากยิ่งขึ้น...นิ้วเรียวยาวของแจบอมทำหน้าที่ปัดไปมาได้อย่างดี...ก่อนที่จะสอดมันเข้าไปช้าๆ...จนมันลึกเข้าไปจนสุด
“อ๊ะ...อ๊า อื้ออ พี่แจบอม” จินยองครางออกมาจนเสียงสั่น...ปลายเท้าของจินยองจิกลงบนเตียงจนผ้าปูที่นอนยู่ยี่ไปตามแรงกดทับ...แจบอมค่อยๆสอดนิ้วเข้าออกช้าๆแล้วเพิ่มเข้าไปทีละนิ้ว...อาจจะเป็นเพราะว่าจินยองลดความเกรงลงเยอะจนช่วยลดความเจ็บไปได้เยอะเช่นกัน
“กูเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะจินยอง...ขอเข้าไปได้ไหม...มึงพร้อมหรือยังหืม”
แจบอมพยายามบังคับเสียงตัวเองไม่ให้สั่น...ทั้งเสียงร้องครางของจินยอง
ทั้งใบหน้าที่แสดงออกว่าเสียวซ่าน และทั้งช่องทางอ่อนนุ่มที่ตอดรัดนิ้วเขา...ทำเอาส่วนนั้นของแจบอมเกือบแทบจะระเบิด
“อ๊ะ..คะ..ครับ...แต่เบาๆนะ...กลัว” จินยองตอบอีกคนมาด้วยเสียงที่ขาดช่วงไป...แจบอมขยับนิ้วเรียวของเขาเข้าและออกอีก
2-3 ที ก่อนที่จะถอนมันออกมา...มือของเขาเอื้อมไปคว้ากล่องถุงยางอนามัยที่อยู่ไม่ไกลจากตัวเขามาทันที
เขาฉีกและสวมใส่มันลงแก่นกายของเขาอย่างไม่เร่งรีบ...จินยองที่ลอบมองอีกคนถึงกับใบหน้าเห่อร้อนด้วยความเขินอาย...ส่วนนั้นของแจบอมมันไม่ได้เล็กเลย...ดูจากขนาดแล้วจินยองน่าจะสาหัสอยู่พอสมควร...แจบอมที่พึ่งสวมมันเสร็จถึงกับชะงักทันทีที่เงยหน้าขึ้นมาเจอจินยองมองเขาอยู่ก่อนแล้ว
“ไม่ต้องกลัวนะ...ขอโทษทีที่มันใหญ่ว่ะ...พอกูให้มาเยอะไปหน่อย”
แจบอมพูดปลอบโลมอีกคนออกมาด้วยเสียงอ่อนนุ่ม ก่อนจะพูดปิดท้ายเพื่อให้จินยองรู้สึกคลายเครียด...คนตัวเล็กถึงกับฟาดมือลงบนแขนแกร่งทันที
“น่าเกลียดว่ะพี่แจบอม ใครเขาจะมาพูดว่าของตัวเอง..ยะ..ใหญ่ให้คนอื่นฟังกันเล่า
โรคจิตชะมัด” จินยองถึงกับหันหน้าไปทางอื่นด้วยความเขินอาย
แจบอมเลยกระตุกยิ้ม ก่อนจะทาบตัวทาบอีกคน...มือหนารั้งคางเรียวให้อีกคนหันมาจ้องหน้ากับเขา
“มึงไม่ใช่คนอื่น...และหลังจากนี้มึงจะเป็นเมียของกูแล้ว
จำเอาไว้ด้วย”
แจบอมกดจูบลงบนกลีบปากบางเบาๆ
ก่อนจะที่จะสอดลิ้นเข้าไปตักตวงน้ำหวานในโพรงปากอุ่นร้อนของจินยองแบบที่คนตัวเล็กยังไม่ทันที่จะตั้งตัว...แต่เขาก็กลับเคลิบเคลิ้มตามได้ไม่ยาก...ทันทีที่จินยองรู้สึกผ่อนคลายลง...แจบอมก็ค่อยๆกดหัวของส่วนนั้นเข้าไปในช่องทางด้านหลังของจินยองอย่างเบาแรงที่สุด
“อื้ออ..อ๊ะ..อื้อออ!!” จินยองร้องครางออกมาอย่างดังเพราะรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาจากช่องทางนั้น
แจบอมเลยรีบผละจูบออกมาเสียก่อน...ดวงตาคู่สวยของจินยองกำลังมีหยาดน้ำตาใสรื้นขึ้นมา...แจบอมเลยกดจูบลงบนเปลือกตาอีกคนอย่างแผ่วเบา...
“อย่าเกรงนะครับเด็กดี...ปล่อยตัวตามสบายนะ
แล้วเราจะมีความสุขไปด้วยกัน” แจบอมกระซิบเบาๆที่ข้างหูของจินยอง
ก่อนที่เขาจะกดจูบลงไปทั่วหน้าของจินยองเพื่อปลอบโลมคนตัวเล็กของเขา
“เกาะไหล่พี่ไว้นะ...ไม่ต้องกลัวนะครับ” แจบอมพูดกับอีกคนด้วยเสียงหวาน...จินยองทั้งแพ้แจบอมในโหมดเสียงหวานและตอนพูดเพราะ...คนร่างบางเริ่มผ่อนคลายมากขึ้นจนแจบอมรู้สึกได้...จินยองค่อยๆเลื่อนมือขึ้นมาเกาะไหล่อีกคนตามที่เจ้าตัวได้บอกไว้
“จะขยับแล้วนะ...ทำตัวสบายๆนะจินยอง” แจบอมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบ เขากดจูบลงบนหน้าผากมนของจินยองอย่างแผ่วเบา...ก่อนที่จะเริ่มขยับแก่นกายเขาออกอย่างช้าๆ
“อ๊ะ..อ๊ะ..อ่า..ค่อยๆ..อ๊ะ...อย่าทำจินยองแรงนะครับ
อื้ออ” จินยองครางออกมาด้วยเสียงหวาน
ใบหน้าของคนตัวเล็กขึ้นสีซับเลือดด้วยความเขินอาย...ร่างบางของเขาคล้อยไปตามจังหวะที่แจบอมส่งให้...แจบอมค่อยๆเพิ่มจังหวะเข้าและออกให้เร็วขึ้นทีละน้อย
“อ๊ะ...อ๊ะ อ๊ะ..ดีจัง อ๊า อ๊ะ ดะ..ดีจังครับ” จินยองร้องครางออกมาพร้อมรอยยิ้มและดวงตาคู่สวยกำลังปรือจนหวานเยิ้ม
แจบอมอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปกดจูบที่ริมฝีปากสวยของอีกคนอย่างหมั่นเขี้ยว...และนั่นก็ยิ่งทำให้พวกเขาแนบแน่นกันมากยิ่งขึ้น
“อื้ออ...พี่ครับ ...อ๊ะ...แรงหน่อย” จินยองกอดรัดอีกคนเอาไว้ ก่อนจะร้องครางออกมาอย่างเอาแต่ใจตัวเอง
แจบอมกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะสาวตัวเข้าและออกจนสุด
เสียงเนื้อที่กระทบกันเพราะแรงกระแทกทำเอาจินยองหน้าร้อนฉ่า
“อ๊ะ..อ๊ะ..พี่แจ อ๊า แจบอม อ๊ะ...พี่ อื้อออ พี่”
จินยองร้องครางออกมาแทบไม่ได้ศัพท์เพราะแจบอมกำลังกระแทกแก่นกายใส่เขาอย่างแรงและรวดเร็วจนเขาแทบจะทนไม่ไหว...เขาทำได้แค่กอดอีกคนเอาไว้อย่างแน่นเพื่อเป็นที่ยืดเกาะ
“พี่แจบอม...อ๊ะ...อื้อใกล้แล้วครับ
อ๊า..พี่แจบอม...มะ...ไม่ไหว” จินยองจิกเล็บลงบนหลังของแจบอมเพราะต้องการที่จะระบายอารมณ์ออกมา...เขาทั้งกัด
จิก และข่วนหลังอีกคน...แต่แจบอมกลับเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นจนจินยองตัวกระเพื่อมสั่นคลอนไปหมด
“จินยองอ่า...อื้ออ จินยอง” แจบอมครางชื่อจินยองออกมาด้วยเสียงกระเส่า
เขาฝังหน้าตัวเองลงที่ซอกคอหอมกรุ่นของคนใต้ล่างเพื่อกั้นเสียงครางของตัวเองเอาไว้...
“อ๊ะ..อ๊ะ...อื้ออ..พี่แจบอม อ๊า..อ๊า..อ่าห์” จินยองร้องครางออกมาแทบจะสุดเสียง
ก่อนที่จะชิงปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาทันที...แจบอมกระแทกตัวเข้าออกอีก 2-3
ครั้งก็ปลดปล่อยตามกันไปติดๆ
“อ่าห์...” แจบอมครางออกมาเบาๆ
ก่อนจะทิ้งตัวนอนทับจินยองทั้งที่ส่วนนั้นยังคงเชื่อมกันเอาไว้อยู่...แจบอมมองหน้าจินยองที่กำลังจ้องเขาอยู่ตอนนี้ด้วยรอยยิ้มที่จินยองไม่เคยเห็นมาก่อน...แจบอมกดจูบลงบนกลีบปากช้ำของจินยองเบาๆก่อนจะละออกมา
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น