ลูกพ่อสองบน : บทที่หนึ่ง

บทที่หนึ่ง

“กูไม่อยากทนแล้ว ทรมานฉิบหาย” แจบอมถอนหายใจหนักๆพร้อมบ่นออกมาเสียงแข็ง ก่อนที่เขาจะแทรกตัวเข้าไปอยู่ใต้ฝักบัวเพื่อให้สายน้ำเย็นช่วยคลายร้อนได้บ้าง ส่วนจินยองที่ยืนชิดผนังอยู่นั้นก็กำลังมองเขาด้วยแววตาสับสนและเผลอสติหลุดลอยไป

“อ่า…อืมม” ตอนนี้เสียงน้ำไหลจากฝักบัวเงียบไปแล้ว แต่กลับมีเสียงครางต่ำของแจบอมดังขึ้นมาแทน ซึ่งมันสามารถที่จะเรียกสติของจินยองได้เป็นอย่างดี จินยองรีบหันไปมองคนต้นเสียงแทบจะทันที


         และแล้วเขาก็ต้องตกใจจนอึ้งไปกว่าเดิม…เพราะว่าตอนนี้แจบอมกำลังทำสิ่งเดียวกันเหมือนกับที่เขาทำค้างเอาไว้ในตอนแรก…แจบอมกำลังรูดรั้งส่วนที่แข็งตัวขึ้นและลงตามจังหวะความต้องการของตัวเองอยู่ทั้งที่ยังไม่ได้ถอดอันเดอร์แวร์ออก

“มะ..ไม่ต้องทนแล้วมึง กูจะไม่ล้อมึง สัญญา อึ.ก” แจบอมพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่นเทาไปตามอารมณ์ เขาสบตากับจินยองเพื่อให้เพื่อนของเขาได้ระบายความอึดอัดเช่นกัน จินยองกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก…แต่ในที่สุดเขาก็เลือกขยับมือที่กำลังกอบกุมส่วนอ่อนไหวของตัวเองอย่างเนิบนาบจนได้

“อึ.ก” จินยองพยายามสกัดกั้นเสียงครางของตัวเองเอาไว้ เพราะเขากำลังรู้สึกกระดากอายในน้ำเสียงชื้นแฉะของตัวเอง…เขาไม่อยากให้แจบอมได้ยินมัน มือข้างหนึ่งของจินยองถูกยกขึ้นมาปิดปากตัวเองเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็ทำหน้าที่เร่งจังหวะรูดรั้งส่วนนั้นให้เร็วขึ้น

แจบอมที่พึ่งปลดปล่อยของตัวเองเสร็จเผลอหันไปมองภาพเหล่านั้นของจินยองพอดี…ท่าทางแบบนั้นมันทำให้จินยองดึงดูดทั้งสายตาและอารมณ์ดิบของเขามากเกินไปแล้ว…ในหัวของแจบอมกำลังเบลอๆฟุ้งๆจนน่ารำคาญ ซึ่งนั่นมันทำให้เขาเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้

“อ๊ะ! แจบอม…มึงทำอะไร อึ.ก” แจบอมสะดุ้งตัวโยนเมื่อเสียงของจินยองดังเข้ามาในโสตประสาทของเขา เขาแทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามายืนชิดจินยองได้ยังไง แต่ยิ่งไปกว่านั้นคือมือหนาของเขากำลังกอบกุมส่วนอ่อนไหวที่ชูชันของจินยองเอาไว้ในมือ…เขากำลังสัมผัสมัน

“เดี๋ยวกูช่วย”น้ำเสียงแหบพร่าถูกกระซิบที่ข้างหูของจินยอง…แค่เสียงแผ่วๆของแจบอมก็ทำเอาจินยองจั๊กจี้อย่างบอกไม่ถูก แจบอมใช้แขนอีกข้างทาบทับลงไปบนผนังเพื่อคร่อมตัวของจินยองเอาไว้ ต่อมามือหนาอีกข้างไม่รอช้าที่จะทำหน้าที่ปรนนิบัติให้คนที่ตกอยู่ในอาการร้อนรุ่มทันที และก็แทบไม่มีเสียงครางหลุดออกมาจากจินยองเลยไม่ว่าแจบอมจะเร่งจังหวะหรือเพิ่มน้ำหนักมือ เพราะจินยองใช้มือทั้งสองข้างของตัวเองอุดปากเอาไว้แน่นนั่นเอง

“อ๊ะ…อ่าห์” ทันทีที่จินยองกำลังจะปลดปล่อย มือหนาที่ทาบไว้บนผนังก็ทำหน้าที่รวบมือทั้งสองของจินยองที่ทำหน้าที่กั้นเสียงครางของเองไปตรึงไว้ที่ผนังแทน จินยองจึงเผลอครางกระเส่าออกมาเสียงดัง

ใบหน้าขาวซีดแต่แก้มแดงจัด ริมฝีปากแดงเห่อเพราะคนร่างโปร่งเผลอขบกันมันอยู่หลายครั้ง และแววตาช่ำเยิ้มของจินยอง…ทำให้แจบอมต้องการมากขึ้นกว่าเดิม

“เอาออกทำ อื้ออ!” ยังไม่ทันที่จินยองจะพูดจบ เขาก็โดนคนร่างสูงตรงหน้าประกบริมฝีปากเพื่อกั้นเสียงพูดของเขาแทบจะทันที จินยองตกใจจนตาเบิกโพลง คนร่างโปร่งที่โดนอีกคนจูบอยู่นั้นพยายามดิ้นรนเพื่อหนี สองมือของเขาที่โดนจับล็อคบิดไปมาจนหลุดออกมาได้ เขาพยายามผลักแจบอมให้ออกห่าง แจบอมจึงรีบกอดรัดเขาไว้อย่างแน่นเช่นกัน

“อึ.ก.. อื้มมมม” ลิ้นร้อนของแจบอมพยายามสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากอุ่นของจินยองอย่างจาบจ้วง ทำให้จินยองไม่ทันตั้งตัว…ลิ้นซุกซนของแจบอมสำรวจโพรงปากของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ มือของจินยองที่ดันไหล่ของแจบอมเอาไว้ถูกปรับเปลี่ยนเป็นคล้องคออีกคนแทน 

จินยองจูบตอบแจบอมไปตามอารมณ์ที่กำลังกระตุ้นจนเกิดการประทุขึ้นอีกครั้ง

            เสียงจ๊วบจ๊าบจากสองริมฝีปากที่คลอเคลียและดูดดึงกันดังขึ้นอย่างน่าอาย ลิ้นร้อนของทั้งคู่เกี่ยวพันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ทั้งความหอมหวาน ความเร่าร้อน และความต้องการมันมากล้นจนแทบจะหลอมละลายพวกเขาในตอนนี้แล้ว…พวกเขามีแค่คำว่าต้องการเท่านั้นที่อยู่ในหัว พวกเขากำลังจะโยนทุกอย่างทิ้งเพื่อสนองความต้องการที่กำลังโพยพุ่งอีกระรอก

            “I wanna have sex with you. (กูอยากมีอะไรกับมึง)” แจบอมที่ถอนจูบจากจินยองอย่างเนิบนาบเลื่อนริมฝีปากอุ่นร้อนของตัวเองไปกระซิบที่ข้างหูของจินยองด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า ก่อนที่จะขบเม้มติ่งหูของอีกคนอย่างเอาใจ ก่อนที่มือหนาของแจบอมจะถอดเสื้อเชิ้ตเปียกแฉะของจินยองออกอย่างรวดเร็ว

            “อึ.ก. I already know and I want to put my dick on you (กูรู้อยู่แล้วและกูก็ต้องการที่จะเข้าไปในตัวของมึงด้วย)” น้ำเสียงของจินยองในเวลานี้ดูเซ็กซี่เกินกว่าทุกครั้งที่แจบอมเคยได้ยิน คนร่างสูงกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะถอดอันเดอร์แวร์ของตัวเองออก ส่วนนั้นของเขาชูชันจนจินยองต้องลอบมอง แต่จินยองอาจจะต้องผิดหวัง เพราะว่าแจบอมนั้นไม่มีทางให้จินยองได้เขามาในตัวเขาแน่นอน

            “หึหึ กูว่าไปตรงนั้นกันดีกว่า” แจบอมดึงแขนของจินยองให้เดินตามเขาไปที่หน้ากระจกที่ถูกติดไว้หลังเคาน์เตอร์ของซิงค์ล้างมือและบนเคาน์เตอร์นั้นก็มีการจัดวางพวกของใช้ของเขาเอาไว้ด้วย จินยองที่เดินตามอีกคนก็พยายามที่จะยื้อตัวเองเอาไว้ทันทีเมื่อเขาถูกแจบอมผลักให้ยืนหันหน้าเข้าหาเคาน์เตอร์นั้น…เขาจึงคิดได้ว่าไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่ควรหันหลังให้แจบอมเด็ดขาด มันไม่ปลอดภัย

            “ปล่อยกู มึงจะทำอะไร!” จินยองพยายามดิ้นหนีด้วยหน้าตาตื่น แต่กลับถูกแจบอมรั้งและฉุดกระชากไว้อย่างแรง ทั้งสองคนยื้อยุดฉุดดึงกันไปมาอยู่สักพัก จินยองไม่ได้ตัวเล็กหรือบอบบาง แต่ว่าแจบอมตัวใหญ่กว่าแถมแข็งแรงมากกว่าเท่านั้น ทำให้เขานั้นไม่สามารถต้านทานและสู้แรงของแจบอมได้อยู่ดี อีกอย่างก็อาจจะเพราะจินยองเสียพลังงานไปมากแล้วเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมานี้

            “อย่าปิดปาก…มึงควรปลดปล่อยออกมา” แจบอมที่โอบกอดจินยองจากด้านหลังกระซิบเบาๆข้างหูของคนที่อยู่ด้านหน้า โดยที่สายตาพวกเขาลอบสบกันผ่านกระจกเงาบานใหญ่ตรงหน้า...แจบอมโลมเลียทุกสัดส่วนของจินยองด้วยสายตาคมของเขา...ทุกสิ่งที่มันสะท้อนผ่านกระจก แต่ก็หยุดสายตาตัวเองไว้เท่านั้นเพราะจินยองกำลังดิ้นอีกครั้ง...แต่ยิ่งดิ้นแรงเท่าไหร่ บันท้ายกลมกลึงก็ยิ่งเสียดสีและบดเบียดส่วนนั้นของแจบอมมากขึ้น

“อ่า...มึงกำลังทำให้กู…ตื่น” แจบอมกอดรัดช่วงเอวของจินยองไว้ด้วยแขนแกร่งเพียงข้างเดียว ส่วนแขนแกร่งอีกข้างก็ทำการโอบรัดพาดช่วงไหล่มนทั้งสองข้างไว้ จินยองแทบดิ้นไม่ได้เพราะเขาราวกับถูกยักษ์งูพันรัดเอาไว้

“ไม่ อ๊ะ...อึ.ก” จินยองที่พูดด้วยเสียงสั่นยังพูดไม่ทันจบก็ถูดริมฝีปากอุ่นร้อนของแจบอมจูบลงที่ต้นคอระหงส์ ริมฝีปากร้อนและลิ้นซุกซนทำหน้าที่ลากไปลากมาตามผิวเนียนจนเกิดรอยสีแดงระเรื่อ เพราะเขาทั้งดูดดึง โลมเลีย และขบกัดอย่างเอาแต่ใจ

จินยองพยายามกลั้นเสียงครางของตัวเองไว้โดยการกัดริมฝีปากล่างของตัวเองแน่น วินาทีที่แจบอมละสายตายขึ้นมาสบตากับเขาทั้งที่ริมฝีปากคู่นั้นของแจบอมยังสัมผัสผิวกายเขาอยู่ทำเอาจินยองรู้สึกวูบวาบอย่างน่าประหลาด...สายตาของแจบอมเหมือนผู้ล่า ผู้ล่าที่ดันเจอเนื้อชั้นดีเข้าให้แล้ว

“อย่ากัดปาก!” แจบอมละริมฝีปากออกมาจากลำคอของอีกคน ก่อนจะตวาดออกมาเสียงดัง จินยองถึงกับสะดุ้งตัวโยนด้วยความตกใจ แจบอมอาศัยจังหวะที่จินยองเผลอทำการหมุนตัวอีกคนกลับมาแล้วยกตัวของจินยองไปนั่งบนเคาน์เตอร์ ก่อนที่เขาจะแทรกตัวไปยืนอยู่ที่หว่างขาของจินยองทันที

“ไม่เอาแล้ว กูจะไปอาบน้ำ ปล่อยกู” จินยองพยายามที่จะกระโจนลงมาจากเคาน์เตอร์ให้ได้ แต่ว่าแจบอมก็ยึดจับแขนทั้งสองข้างของอีกคนเอาไว้แน่นเช่นกัน

“ไหนว่าจะเอาไอ้นั่นของมึงใส่เข้ามาในตัวกูล่ะ แค่มึงสู้กูไม่ได้แค่นี้ก็จะหนีแล้วเหรอวะ” แจบอมเผลอคลายมือที่เกาะกุมจินยองเอาไว้ ทำให้จินยองผลักเขาจนเซไปด้านหลัง ก่อนที่จินยองจะยกเท้าขึ้นถีบอกแกร่งของแจบอมจนร่างสูงกระเด็นลงไปกองกับพื้นทันที

“เชี่ยเอ้ย!” แจบอมสบถด่าออกมาอย่างหัวเสีย จินยองจึงอาศัยจังหวะวิ่งหนีออกจากห้องน้ำไปทันที แจบอมเริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นอีกระดับแล้วก็รีบเดินตามอีกคนไปเช่นกัน...เพราะภายในกายของเขาเริ่มร้อนรุ่มอีกแล้ว

และทันทีที่เขาเปิดประตูออกก็ถูกใครบางคนที่อยู่ถัดจากประตูกระโจนใส่อย่างรุนแรง ก่อนจะผลักเขาลงบนเตียงนุ่มและตามมาคร่อมทับตัวเขาไว้ทันที สองมือหนาถูกมือข้างหนึ่งของจินยองรวบขึ้นเหนือศีรษะ...แจบอมที่คิดไว้ว่าจะพลิกคนด้านบนให้ไปนอนอยู่ด้านล่างชะงักทันทีที่เห็นจินยองยิ้มมุมปาก

“กูไม่ได้สู้มึงไม่ได้ แต่ไหนๆก็ไหนๆมึงช่วยร้องออกมาดังๆด้วยล่ะ” จินยองมองแจบอมด้วยแววตาแข็งกร้าว ก่อนที่จะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยอีกคนเต็มที่ราวกับว่าตนเองชนะแจบอมไปแล้ว แต่ทว่าคนที่นอนอยู่ด้านล่างก็ทำแค่ลอบมองใบหน้าของคนที่กำลังคิดไปเองว่ากำลังจะกดเขาได้อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

“อ่า...อย่าทิ้งรอยไว้ล่ะ เย็นพรุ่งนี้กูต้องถ่ายแบบ อ่ะ!...มึงนี่มันดื้อฉิบหาย” แจบอมที่ครางเสียงต่ำพูดออกมาด้วยอารมณ์ที่กำลังครุกรุ่น ทันทีที่จินยองก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอของเขา...แต่เพียงแค่เขาพูดว่าวันพรุ่งนี้เขาต้องทำอะไร คนร่างโปร่งที่อยู่ด้านบนก็กัดลงมาที่หน้าอกแกร่งของเขาอย่างแรง...ซึ่งคาดว่ามันเป็นรอยกัดแน่นอน

“อ่าห์...ตรงนั้นดี อืมม” ทันทีที่ลิ้นร้อนของจินยองเริ่มละเลงลงบนยอดอกของเขา ทำให้แจบอมถึงกับครางออกมาอย่างพออกพอใจ ส่วนนั้นของเขาเริ่มปวดหนึบอีกครั้ง...และเขาก็พอจะเดาได้ว่าส่วนนั้นของจินยองก็คงมีอาการไม่ต่างกัน เพราะเขาสัมผัสได้ว่าสิ่งนั้นของจินยองที่มันแนบสนิทกับช่วงหน้าท้องเขาคือมันทั้งอุ่นร้อนและแข็งตัว

“ไม่ทนแล้ว” จินยองที่ละใบหน้าออกจากช่วงลำคอที่เต็มไปด้วยปื้นสีแดงระเรื่อของแจบอมแล้วพูดออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา มือเรียวเผลอปล่อยสองมือของแจบอมที่อยู่เหนือศีรษะด้วยความเผลอไผล เขากัดริมฝีปากเพื่อชั่งใจอยู่สักพัก มือเรียวเผลอกอบกุมส่วนแข็งขืนของตัวเองแล้วพยายามที่จะขยับตัวลงไปอยู่ที่หว่างขาแจบอม

…และในจังหวะนั้นจินยองไม่ทันระวังตัว

“จะไปไหนเหรอ” แจบอมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก มือหนาคว้าเอวของจินยองเอาไว้แทบจะทันที แววตาของแจบอมกำลังเปลี่ยนไปเป็นผู้ล่าอีกครั้งหนึ่ง เขาไม่รอให้จินยองตอบคำถามเขาหรอก…เพราะตอนนี้เขาทำการพลิกคนที่ตัวเล็กกว่าให้ไปอยู่ใต้ร่างของเขาแล้วนั่นเอง

“เฮ้ย! เชี่ย!” จินยองสบถด่าออกมาอย่างตกใจ…เขาเบิกตากว้างอย่างคาดไม่ถึง สองมือของจินยองถูกตรึงขึ้นไว้เหนือหัว ทางท่าของจินยองในตอนนี้ก็เหมือนกันกับที่เขาได้ทำกับแจบอมไว้เมื่อกี้นี้นั่นแหละ คนที่อยู่ด้านล่างพยายามที่จะดิ้นหนี แต่มันก็ไม่เกิดผลเพราะแจบอมนั่งทับช่วงเอวอีกคนเอาไว้แล้ว…พลาดแล้วจินยอง

“ตอนนี้มึงสู้กูไม่ได้แล้ว งั้นก็ช่วยร้องออกมาดังๆด้วยล่ะ” แจบอมยกยิ้ม ก่อนจะก้มลงไปฟัดช่วงลำคอขาวเนียนของจินยองอย่างรุนแรงกว่ารอบแรกที่เขาทำ เขาขย่ำมันราวกับอยากจะฝากรอยไว้ทุกพื้นที่ที่ขาวสะอาดนั่นอย่างเอาแต่ใจ

“อ๊ะ…เจ็บ อื้ออ อ๊ะ” จินยองครางออกมาด้วยเสียงชื้นแฉะ เขาพยายามเบี่ยงหลบสัมผัสอันรุนแรงของแจบอม แต่แจบอมก็สามารถไล่ต้อนอีกคนจนเขาจนมุมได้อย่างง่ายดาย ลิ้นร้อนกับริมฝีปากนุ่มลากไล้ตั้งแต่ช่วงลำคอของจินยองลงมาถึงช่วงหน้าอก…แม้ว่ามันไม่ได้นุ่มนิ่มแบบผู้หญิง แต่มันก็น่าสัมผัสเกินใคร

“แจบอม ยะ..อย่า อ๊า…มัน อื้ออ อ๊ะ” จินยองไม่สามารถกั้นเสียงครางหวานหูเอาไว้ได้เลยสักนิด ริมฝีปากหยุ่นของแจบอมสัมผัสยอดอกของจินยองทั้งสองข้างจนมันแข็งเป็นไต ความรู้สึกเสียวซ่านที่จินยองไม่อาจต้านทานได้…เขาแทบจะคลั่งตาย

            “จุ๊บ มึงอย่าคิดจะเอาชนะกูเลยดีกว่า เพราะยังไงมึงก็ไม่มีวันชนะ” แจบอมละใบหน้าขึ้นไปกดจูบลงบนริมฝีปากสวยของจินยองอย่างแผ่วเบา ก่อนจะพูดออกมาทั้งที่ริมฝีปากชิดกันแบบนั้น…จินยองถึงกับโกรธจัด เขาพยายามดิ้นจนมือหลุดออกมาได้ มือเรียวทั้งสองข้างกำลังจะผลักแจบอมออก แต่ก็โดนแจบอมรวบมันไว้อีกครั้ง

และในที่สุดคนร่างสูงก็ทำการคว้าเนคไทที่วางบนโต๊ะข้างหัวเตียงขึ้นมาผูกสองมือของจินยองติดกับหัวเตียงจนได้ คนที่ถูกกระทำเบิกตาโพลงอย่างตกใจ แจบอมไม่ได้สนสายตาของจินยองเลยสักนิด เขาคิดแค่ว่าเขาต้องการเท่านั้น…ไม่ว่าใครก็ได้ แต่วันนี้มันดันเป็นจินยอง…แล้วเขาก็ดันมีอารมณ์กับเพื่อนคนนี้เสียด้วย

แจบอมถอยตัวลงไปอยู่ที่หว่างขาของจินยองอย่างรวดเร็ว คนตัวเล็กกว่าพยายามที่จะหุบขาเอาไว้ แต่ก็ถูกแจบอมจับกระชากและจับมันแยกออกจากกันทันที…และในที่สูงร่างสูงของแจบอมก็แทรกเข้าไปนั่งอยู่ตรงหว่างขาของจินยองได้สำเร็จ

            “อ๊ะ…อ่าห์ มึง อื้ออ” จินยองครางออกมาเสียงกระเส่าอีกครั้งเมื่อแจบอมใช้มือหนาของเขาสัมผัสส่วนที่แข็งขืนของจินยองอย่างถือวิสาสะ แจบอมรูดมือขึ้นลงตามจังหวะพร้อมเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นตามอารมณ์ของฝ่ายที่นอนบิดตัวมาด้วยความเสียวซ่าน

            “อ๊ะ..อ๊ะ อ๊ะ…อื้ออ…ไม่ไหว อ๊ะ อ๊าห์” จินยองร้องครางออกมาเหมือนกำลังกรีดร้องอยู่กรายๆ แจบอมกระตุกยิ้มด้วยความรู้สึกเหนือกว่า ก่อนที่จินยองจะปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นใส่หน้าท้องแบนเรียบที่มีกล้ามเนื้อแบบคนสุขภาพดีของตัวเอง

แจบอมพอใจในผลงานของตัวเองมาก…เขาใช้นิ้วของตัวเองแตะลงบนน้ำเหนียวหนืดที่จินยองปลดปล่อยออกมาอย่างจงใจ จินยองที่นอนหอบแฮ่กสัมผัสถึงนิ้วเรียวที่ปาดไปมาบนหน้าท้องของตัวเองทำให้ถึงกับรีบผงกหัวขึ้นมาลอบมองแจบอมทันที

“ทะ..ทำอะไร อ๊ะ..อย่า!” จินยองหวีดร้องออกมาเสียงดังเมื่อแจบอมใช้นิ้วที่ชุ่มของตัวเองปาดลงที่ปากช่องทางอ่อนนุ่มของจินยองอย่างแผ่วเบา ก่อนจะสอดนิ้วเขาไปในช่องทางตอดรัดเพราะไม่เคยผ่านมือใครมาก่อนอย่างใจร้อน…ส่วนจินยองน่ะหน้าซีดหน้าเสียไปแล้ว สัมผัสที่แปลกประหลาด…สัมผัสที่เขาไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้น

“พอแล้ว อึ.ก หยุด!” จินยองพยายามกลั้นเสียงครางเอาไว้ ก่อนจะพยายามร้องขอให้แจบอมหยุดทำแบบนั้นกับเขา แต่แจบอมไม่ได้สติครบร้อยตั้งแต่แรกแล้ว วันนี้เขาดื่มแอลกอฮอล์ไปหลายแก้ว…แต่เขาเป็นคนที่เมาแล้วเงียบกว่าคนทั่วไปแถมไม่แสดงอาการอะไรออกมามากมายด้วย อีกทั้งวันนี้เขาเองก็โดนยาปลุกเซ็กส์จากเกมนั่นเช่นกัน…แต่ที่จริงแจบอมขาดสติไปตั้งแต่มีอารมณ์กับจินยองแล้วด้วยซ้ำ

แจบอมเพิ่มจำนวนนิ้วที่สอดเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มเพิ่มขึ้น เขาเร่งจังหวะเข้าออกให้รวดเร็วขึ้นจนจินยองหอบหายใจแรงเหมือนแทบขาดใจ จินยองขบกัดริมฝีปากตัวเองเพื่อกั้นเสียงครางอันน่าอายของเขาเอาไว้ เพราะเขารู้สึกต่อต้านที่ตัวเองกำลังรู้สึกเสียวซ่านจากการกระทำนั้นของแจบอม…คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่ปรับของเขา

แจบอมถอนนิ้วทั้งหมดออกจากช่องทางอ่อนนุ่มของจินยองอย่างเสียดาย ก่อนจะเปลี่ยนมารูดรั้งส่วนที่แข็งขืนจนแทบระเบิดของตัวเองแทน…เขาทนไม่ไหวและไม่คิดจะทนอีกแล้ว แจบอมสบตากับจินยองที่มองเขาด้วยสายตาแข็งกร้าว แต่เขาไม่สนใจ…เขากำลังพยายามที่จะขยับตัวให้ชิดกับจินยองมากขึ้น ส่วนคนที่กำลังจะถูกรุกล้ำก็รีบหุบขาเรียวเอาไว้ทันที

“I beat you and I won you. (กูชนะมึงและก็ได้มึงมาเป็นรางวัล)” แจบอมพูดออกมาด้วยเสียงเรียบพร้อมแสยะยิ้ม ก่อนที่เขาจะจับทั้งสองขาของจินยองแยกออกจากกัน แล้วก็ค่อยๆกดส่วนหัวของแก่นกายที่แข็งขืนของเขาไปที่ช่องทางอ่อนนุ่มของอีกคนอย่างจงใจ

“ไม่! อึ.ก ปล่อย” จินยองพยายามดิ้นรนเพื่อหาทางหนี ข้อมือของเขาที่ถูกเนคไทผูกรัดไว้เสียดสีไปมาจนรู้สึกเจ็บแสบ สองขาของเขาถูกแจบอมจับถ่างเอาไว้อย่างต่อต้านไม่ได้…จินยองพลาดเอง…เขาพลาดเองที่ไปสู้กับคนอย่างแจบอมตั้งแต่แรก

“อ๊ะ…อึ.ก เจ็บ มะ…ไม่ ไม่!” แจบอมพยายามดันแก่นกายที่แข็งขืนของตัวเองเข้าไปในช่องทางคับแน่นของจินยอง แต่เข้าไปได้แค่ครึ่งเดียวเท่านั้นเขารู้สึกได้ถึงความสั่นของขาเรียวของจินยองทันที…และรวมไปถึงน้ำเสียงของจินยองที่สั่นจนเขาถึงกับต้องเงยหน้ามอง

…ภาพตรงหน้าทำเอาแจบอมถึงกับชะงัก

จินยองกัดริมฝีปากตัวเองจนมีเลือดซิบออกมา ดวงตาคู่สวยของเขามีหยาดน้ำตาคลออยู่เตรียมที่จะร่วงเผาะทันทีถ้าหากแจบอมขยับตรงส่วนนั้น แจบอมสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะทาบตัวไปประกบจูบอีกคน ริมฝีปากของแจบอมพยายามกดจูบ ดูดดึง และโลมเลียจินยองให้คล้อยตามเขาเต็มที่ จินยองมัวเมาในรสชาติจูบของแจบอม…ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันรสชาติดี

“อือออออ” จินยองครางเสียงต่ำในลำคอทันทีเมื่อถูกลิ้นร้อนของแจบอมเข้าไปหยอกเย้าในโพรงปากของตัวเอง พร้อมทั้งส่วนนั้นของแจบอมก็ถูกดันเข้าไปในช่องทางนั้นของจินยองจนสุดด้วย เสียงจ๊วบจ๊าบของการจูบที่ดูดดื่มทำเอาเขาทั้งคู่รู้สึกพึงพอใจไม่น้อย ก่อนที่จะผละจูบออกจากกันนั้น แจบอมทั้งดูดดึงและขบเม้มริมฝีปากล่างของจินยองอย่างเสียดาย

“ถ้ามึงบอกว่าเจ็บ…กูก็จะพยายามทำเบาลง แต่ถ้ามึงบอกให้กูหยุด…กูคงทำให้ไม่ได้” แจบอมกระซิบข้างใบหูจินยองด้วยเสียงแหบพร่า เขาค่อยๆขยับตัวเข้าออกอย่างเนิบนาบ โดยที่แขนแกร่งโอบกอดจินยองเอาไว้

ตอนนี้หัวใจของจินยองกำลังเต้นรัว…เพราะทั้งความรู้สึกหวาดกลัว ความรู้สึกไม่พอใจ และความรู้สึกวาบหวามจนปั่นป่วนมันตีกันไปหมดแล้ว

“อื้ออ…ถ้า อึ.ก ถ้ากูหลุดไปได้ อ๊ะ..กูจะฆ่ามึง อ๊า! โอ๊ย!” จินยองพูดออกมาด้วยเสียงกระเส่า เสียงของเขาขาดช่วงไปตามแรงกระแทกของแจบอมที่เริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น แจบอมรู้สึกได้ว่าเสียงครางของจินยองมันหวานจนเขาแทบบ้า แต่คำพูดอวดดีของจินยองทำให้เขากระแทกตัวใส่อีกคนแรงขึ้นอย่างหมั่นไส้…ได้เห็นจินยองทำหน้าเหยเกแล้วสะใจเป็นบ้า

“อ่า…อืมมม ขอให้มึงหุบขาได้ก่อน แล้วจะยอม อ่าห์ ตายเลย” แจบอมพูดเสียงเรียบแต่เจือไปด้วยเสียงครางทุ้มต่ำอย่างพอใจ เขาสวนสะโพกใส่จินยองเร็วขึ้นเพราะกำลังจะถึงจุดปลดปล่อย จินยองถึงกับเกรงขาและจิกปลายเท้าเอาไว้เพราะเสียวซ่านจนแทบจะตายลงตรงนั้น

“อ๊ะ…อ๊ะ…อ๊า ไอ้ อื้อออ โรคจิต อ๊าห์” จินยองครางออกมาแทบไม่ได้ศัพท์ เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าแจบอมทำให้เขาเสียวซ่านมากกว่าที่เขาช่วยตัวเองหรือผู้หญิงที่เขาเคยมีอะไรด้วย แจบอมกระแทกตัวใส่เขาอย่างหนักหน่วงและในที่สุดเขาทนไม่ไหวเสียก่อน…เขาปลดปล่อยมันอีกครั้ง

“อ่า…โคตรดี อืมมม อ่าห์” ไม่นานแจบอมที่กอดรัดเขาเอาไว้แน่นขึ้น พร้อมทั้งเร่งจังหวะกระแทกอยู่สี่ถึงห้าครั้ง ก่อนที่จะซบหน้าลงบนซอกคอหอมกรุ่นของจินยองราวกับหมดแรง แล้วถึงกระตุกฉีดน้ำรักอุ่นร้อนเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มของจินยองทันที

“หน้ามึงโคตรได้ แฮ่.ก กูอยากให้มึงเห็น” แจบอมพูดออกมาด้วยความเหนื่อยหอบ เขากดจูบลงที่ขมับของจินยองอย่างแผ่วเบา ก่อนที่มือจะเอื้อมไปปลดเนคไทที่มัดจินยองยึดไว้กับหัวเตียงออก และทันทีที่มือทั้งสองข้างจินยองเป็นอิสระ เขาก็พยายามดันร่างหนาของแจบอมที่ทับตัวเขาอยู่ออกทันที ก่อนจะใช้มือหนักของตัวเองทุบไหล่แจบอมอย่างแรง

“อย่าดื้อให้มันมากนัก! มึงพูดออกมาสิว่าเมื่อกี้มึงไม่เสร็จน่ะ!” แจบอมบีบข้อมือของจินยองเอาไว้ทั้งสองข้าง พวกเขาจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร จินยองโกรธจัด…โกรธที่ปฏิเสธอีกคนไม่ได้

“เสร็จแล้วก็ลุกไปสิวะ มันจบแล้ว!” จินยองตวัดเสียงใส่แจบอมอย่างไม่พอใจ แต่แจบอมทำแค่ยกยิ้มใส่เขา ก่อนที่จะรวบตัวอีกคนแล้วอุ้มอีกคนขึ้นทั้งที่ตัวของแจบอมยังเชื่อมติดอยู่กับจินยองอยู่ในขณะนี้ สองแขนของจินยองเลยเอื้อมกอดคว้าคอของแจบอมไว้อัตโนมัติ

“แจบอมหยุด!” จินยองเรียกชื่ออีกคนหนึ่งด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด แต่เขาไม่กล้าที่จะปล่อยมือจากอีกฝ่ายเพราะว่ากลัวหงายหลังลงไปกับพื้นนั่นเอง ส่วนแจบอมก็ไม่ได้สนใจเสียงแข็งที่ประกาศความไม่พอใจของจินยองออกมาเลยซักนิด เขาทำเพียงอุ้มจินยองเข้าไปในห้องน้ำแล้วก็อัดอีกคนเข้ากับผนังเย็นชืดอย่างแรงเท่านั้น

“โอ๊ย! กูเจ็บ มึงเป็นบ้าหรือไงวะ” จินยองถึงกับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทันทีที่ถูกอีกคนจับอัดกับผนัง…เขาโมโหแจบอมสุดขีด แต่ทว่าสายตาคมของเขาก็ดันเผลอมองผ่านแจบอมไป…ข้างหลังของแจบอมเป็นกระจกบานใหญ่…แน่นอนว่าเขาเห็นตัวเองและแจบอมในนั้น…เขาเห็นแผ่นหลังกว้างของแจบอมและใบหน้าสีระเรื่อของตัวเอง

“ดูตัวมึงในกระจกสิ...สีหน้าของมึงมันแสดงออกชัดเจนขนาดไหนว่าเซ็กส์ของกูมันยอดเยี่ยม อ่าห์…” แจบอมกระซิบข้างหูจินยองก่อนที่จะเริ่มกระแทกตัวใส่อีกคนด้วยที่อีกคนไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ จินยองที่เห็นภาพในกระจกถึงกับรู้สึกว่าตัวเองแทบจะไม่มีเรี่ยวไม่มีแรง

“Shut the fuck up! (หุบปาก) อ๊าา...อึ.ก อื้ออ” จินยองตะคอกใส่อีกคน ก่อนจะครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน…แน่นอนว่าท่านี้ทำให้แจบอมเข้าไปในตัวเขาลึกขึ้นกว่าเดิม เล็บของเขาจิกลงบนไหล่กว้างของแจบอมเพื่อระบายความเสียวซ่านอย่างห้ามไม่ได้

ภาพในกระจกทำให้เขากระดากอายอย่างรุนแรง เสียงเนื้อที่กระทบกันทำเอาจินยองแทบประสาท เขาเห็นทั้งใบหน้าตัวเองที่เหยเกไปตามแรงอารมณ์และส่วนนั้นของแจบอมที่ผลุบเข้าออกในตัวเขาอย่างชัดเจน… และแจบอมไม่มีทางที่จะหยุดได้อย่างง่ายดาย แม้ทั้งคู่เริ่มสร่างเมาแล้ว แต่ทว่าฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กส์ก็คงหลงเหลืออยู่

“อึ.ก พรุ่งนี้ อ๊ะ ถ้ากูมีแรง อ๊า กูสัญญา…ว่า จะ..จะซัดหน้ามึง” จินยองที่ทำหน้าที่รองรับแรงกระแทกที่หนักหน่วงจากอีกคนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงติดขัด แจบอมกระตุกยิ้มใส่ก่อนจะกระแทกตัวแรงและรัวขึ้นจนจินยองแทบหวีดร้อง

“อ่าห์..อืมมม” แจบอมกระแทกกายเข้าออกอยู่สองสามที ก่อนที่ปลดปล่อยเข้าไปในร่างกายจินยองอีกคน…เขาปล่อยให้จินยองยืนกับพื้นโดยที่มือข้างนึงโอบเอวจินยองเอาไว้ แต่มืออีกข้างก็ทำหน้าที่รูดรั้งแก่นกายของจินยองที่ใกล้จะปลดปล่อยตามเขาเต็มทน

“มะ..ไม่ไหว อ๊ะ…อ๊าห์” จินยองครางออกมาเสียงสั่น ก่อนที่จะฉีดน้ำสีขาวขุ่นใส่เต็มมือของแจบอม แววตาของจินยองหวานเยิ้มจนสามารถหลอมละลายทุกสิ่งทุกอย่างได้ แจบอมสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะยกมือข้างที่เปรอะน้ำรักของอีกคนขึ้นมาตรงหน้า และใช้ปลายลิ้นร้อนของเขาแตะมันลงไปที่นิ้วมือของตัวเอง

“ทำบ้าอะไร” จินยองมองอีกคนอย่างไม่เข้าใจนัก…ถึงแม้การกระทำของแจบอมจะทำให้เขาขัดเขินจนใบหน้าและใบหูร้อนผ่าวและเห่อแดงอย่างชัดเจนก็ตาม แจบอมไม่ตอบอะไรเขากลับมา แต่แจบอมเพียงประกบจูบจินยองอีกครั้งและรีบส่งลิ้นของตัวเข้าไปเกี่ยวพันกับลิ้นของจินยองทันที และจินยองนั้นก็สัมผัสได้ถึงความคาวของน้ำรักที่ตัวเองปลอดปล่อยออกมา ทำให้มือเรียวกำแน่นและทุบบ่าหนาอย่างต่อต้าน จนในที่สุดแจบอมก็ผละจูบออกไป

“แฮ่.กๆ จะอ้วก อึ.ก มึงมันโรคจิต” จินยองทำหน้าเหยเก ก่อนที่จะใช้หลังมือตัวเองปาดน้ำลายใสที่เลอะออกมานอกปากจากจูบที่ดูดดื่มระหว่างเขาทั้งคู่เมื่อกี้นี้

“ที่บอกว่ามึงจะซัดหน้ากูน่ะ อย่าลืมไปนะว่าตัวเองก็เสร็จเหมือนกัน” แจบอมก้มลงกระซิบที่ข้างหูจินยองแล้วผละออกไปกระตุกยิ้มให้คนตัวเล็กกว่า ก่อนที่เขาจะโดนกำปั้นหลุนๆของจินยองซัดเข้าที่ริมฝีปากอย่างไม่ทันตั้งตัว

‘ผลั่ว!’

“หึ ถ้ายังมีแรงเหลือมากนักก็มานี่เลยมึง” แจบอมใช้ลิ้นสัมผัสแผลที่ขอบปากเล็กน้อย ก่อนที่จะพูดออกไปด้วยเสียงแข็ง หลังจากนั้นเขาจึงกระชากจินยองด้วยแรงโมโหไปที่เคาน์เตอร์ทันที เขาจับอีกคนยื่นหันหลังให้เขา แล้วก็ทำลงมือทำแบบนั้นกับจินยองซ้ำๆ จากนั้นสถานที่ก็ถูกปรับเปลี่ยนไป จากห้องน้ำเปลี่ยนถูกเป็นห้องครัว บนเตียง หรือแม้แต่โซฟาก็ไม่เว้น

แจบอมโดนจินยองทั้งข่วนและต่อย ส่วนจินยองก็โดนทั้งดูดและกัด จินยองพยายามที่จะหนี แต่แจบอมก็ตามได้ทันเสมอ ร่างกายของจินยองที่ไม่เคยเป็นฝ่ายถูกกระทำดันถูกกระตุ้นได้อย่างง่ายดาย ส่วนร่างกายแจบอมก็ดันมีอารมณ์กับเพื่อนของตัวเอง…ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดก็คงเป็นเพราะยาตัวนั้นและแอลกอฮอล์…ล่ะมั้ง

ในครั้งนี้จินยองแพ้แจบอมราบคาบ

และแน่นอนว่า…หายนะกำลังจะมาเยื่อน

อ่านต่อที่ : https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1842720&chapter=2