ลูกพ่อสองบน : บทที่สิบสาม
บทที่สิบสาม
“ฉันจะรอที่เตียงนะ…เดินไปหยิบกล่องทิชชู่ในตู้มาด้วยล่ะ” จินยองกัดปากตัวเองอย่างช่างใจก่อนจะบอกให้แจบอมทำตามคำสั่งของเขา
จากนั้นเขาถึงเดินไปเปิดไฟที่หัวเตียงทั้งสองข้างโดยไม่ลืมเดินเลยปิดไฟเพดานลงด้วย
ทำให้ตอนนี้ภายในห้องนอนของพวกเขานั้นเหลือเพียงแค่แสงสลัวจากโคมไฟหัวเตียงเท่านั้น
จินยองที่นั่งเอนพิงหมอนใบโตบนฟูกฝั่งตัวเองลอบมองแจบอมที่เดินกอดกล่องกระดาษทิชชู่มาทางเตียงนอนด้วยหัวใจที่เริ่มเต้นอย่างประหลาด
แจบอมค่อยๆนั่งลงบนฟูกอีกฝั่งด้วยความระมัดระวัง ก่อนที่เขาจะเอนหลังลงในท่าเดียวกับจินยอง…ส่วนกล่องกระดาษทิชชู่นั่นทางแจบอมก็เลือกที่จะวางมันไว้ที่ฟูกที่อยู่ด้านนอกติดกับตัวของเขา
“ขอจูบหน่อยได้ไหมจินยอง…อารมณ์เมื่อกี้มันหายไปแล้วน่ะ สงสัยเราคุยกันนานไปหน่อย” แจบอมที่หันมามองจินยองในมุมด้านข้างถามออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
ทำให้จินยองถึงกับหันไปมองเขาในทันที…สายตาของแจบอมที่สะท้อนกับแสงไฟสีนวลทำเอาจินยองรู้สึกเขินอายขึ้นมา
“ถ้าไม่มีอารมณ์แล้วก็…ไม่ต้องทำหรอกมั้งแจบอม”
“ได้ไงกันล่ะ จินยองบอกว่าจะทำให้ทั้งทีนี่…หรือถ้าจินยองไม่อยาก-- อื้มมม” ยังไม่ทันที่แจบอมจะได้ทักท้วงจบจินยองก็ประคองสองข้างแก้มของแจบอมมาใกล้แล้วจัดการกดริมฝีปากอวบอิ่มของตนเองลงบนริมฝีปากหยุ่นของแจบอมทันที
“อื้มมมม” ลิ้นร้อนของจินยองสอดแทรกเข้าไปตักตวงน้ำหวานในโพรงปากอุ่นของอีกคนอย่างไม่รอช้าจนแจบอมเผลอครางในลำคอ
แจบอมจึงส่งลิ้นออกมาเกี่ยวพันจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบดังขึ้น มือหนาของแจบอมจึงยกขึ้นมาลูบไล้ข้างแก้มของจินยองอย่างเผลอไผล
“อึ.ก อื้ออ จุ๊บจุ๊บ” จินยองครางรับออกมาทันทีที่เขาถอนจูบออกจากแจบอมอย่างเสียดาย
แต่เขาก็ไม่ลืมที่จะกดจูบลงบนริมฝีปากหยุ่นของแจบอมอย่างที่คนร่างสูงชอบทำกับเขาอยู่บ่อยครั้ง
ในตอนนี้ทั้งคู่ปล่อยมือออกจากข้างแก้มของกันและกันแล้ว
มือของแจบอมเลยถูกวางบนสะโพกของอีกคนอย่างถือวิสาสะโดยที่จินยองไม่ได้มีการทักท้วงอะไรออกมาทั้งสิ้นเลยทำให้แจบอมเลยยกยิ้มอย่างพอใจ
“แจบอมครับ…อื้มม” ทันทีที่จินยองละใบหน้ามาที่ข้างแก้มแจบอม
เขาก็เลือกใช้ปลายจมูกโด่งของเขาเกลี่ยววนไปมาจนถึงใบหูของอีกคน พร้อมทั้งร้องครางเสียงกระเส่าออกมาเพื่อเป็นการปลุกอารมณ์ของแจบอมให้โหมกระพือมากยิ่งขึ้น
“แจบอม…จินยองชอบแจบอมนะครับ อ๊ะ..อื้ออ” จินยองกระซิบเสียงแผ่วที่ข้างใบหูของอีกคนแล้วขบเม้มมันอย่างแผ่วเบา
ก่อนก็เขาจะครางออกมาอีกครั้งเมื่อถูกมือหนาบีบลงบนสะโพกเด้งของตัวเองด้วยความหมั่นเขี้ยว
“อ๊ะ…จินยอง แข็งแล้วครับ แข็งเพราะจินยองทุกทีเลย อ่าห์” แจบอมร้องครางและสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อจินยองก้มลงจูบลำคอของเขาพร้อมออกแรงดูดเม้มมันอย่างจงใจ
ก่อนที่แจบอมจะดึงมือจินยองไปวางไว้บนส่วนนั้นของแจบอมที่กำลังโป่งนูนขึ้นมา
ใครจะรู้ว่าคำพูดนั้นของแจบอมและการสัมผัสแก่นกายของแจบอมที่กำลังแข็งตัวผ่านเนื้อผ้า
มันก็ทำให้จินยองแทบจะขาดใจตายตรงนี้ให้ได้
“เอามันออกมาสิ…ฉันจะได้ อึ.ก ช่วย” จินยองพยายามขบเม้มริมฝีปากล่างของตัวเองเอาไว้เมื่อเขาถูกแจบอมล้วงเข้ามาในเสื้อตัวโคร่งที่ทำจากผ้าแพรเนื้อดีของตัวเอง
สัมผัสที่จาบจ้วงจากฝ่ามืออุ่นร้อนบริเวณยอดอกทำเอาจินยองเสียวซ่านกว่าทุกครั้ง
“จะ..แจบอม อย่าจับตรงนั้นสิ อ๊ะ…เดี๋ยวมันก็…ตื่นพอดี” จินยองร้องท้วงออกมาทันทีที่แจบอมเปลี่ยนมาสอดมือของเขาเข้าไปในกางเกงของจินยองอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้จินยองไม่ได้ใส่อันเดอร์แวร์นอนตั้งแต่เขาเริ่มตั้งท้องเพราะเขาอึดอัด
แต่วันนี้ทำให้เขารู้ว่า…เขาควรใส่มัน
“มีแฟนแล้ว…ก็ต้องช่วยกันจริงไหมครับเด็กดื้อ ฟอดด” ทันทีที่แจบอมพูดจบเขาก็ขโมยหอมแก้มเด็กดื้อของเขาไปหนึ่งที
ก่อนจะใช้มืออีกข้างร่นกางเกงตัวเองลงเพื่อให้จินยองได้สัมผัสกับแท่งร้อนที่อยู่ภายในนั้นโดยไม่มีอะไรมาขวางกั้นอีกต่อไป
“นิ้วยาวแบบนี้กำให้รอบนะครับ”
แจบอมแกล้งกระซิบเสียงกระเส่าที่ข้างหูจินยอง
ก่อนจะดึงมือข้างนั้นของจินยองให้มันมากอบกุมส่วนแข็งขืนของเขาอย่างเอาแต่ใจ ตอนนี้การสัมผัสแก่นกายอุ่นร้อนโดยตรงทำให้จินยองแทบจะบ้าตายให้ได้
“อ๊ะ…อ๊าห์ แจบอม…อื้อออ เสียว” จินยองร้องครางออกมาเสียงสั่นเมื่อแจบอมจับแก่นกายของเขาที่กำลังแข็งขืนออกมาไว้นอกกางเกงผ้าลื่นตัวนั้นเช่นกัน
แจบอมใช้ปลายนิ้วโป้งกดลงบนหัวของมันแล้วหมุนวนนิ้วตัวเองไปมาราวกับกำลังขยี้มันอยู่
“อืมม จินยอง…ร้ายนะครับ อ่าห์…อืออ” แจบอมครางออกมาทันทีเมื่อถูกจินยองทำเช่นเดียวกันกับที่เขาทำให้อีกคน
ก่อนที่มือเรียวนั้นจะเริ่มเปลี่ยนเป็นการรูดรั้งแก่นกายขนาดใหญ่ของแจบอมที่กำลังแข็งตัวเต็มที่ขึ้นและลงตามความเคยชิน…จินยองทำเหมือนว่าเขากำลังช่วยตัวเองอยู่
“…อื้อออ แจบอม..ดีจัง” แจบอมไม่รอช้าที่จะเริ่มขยับมือบ้างและแน่นอนว่าจินยองก็ร้องครางออกรับออกมาอย่างพอใจเช่นกัน
จากนั้นทั้งสองคนก็เริ่มรูดรั้งแก่นกายให้อีกคนตามจังหวะอารมณ์ของตัวเองที่กำลังประทุอยู่
น้ำเสียงครางกระเส่าและเสียงชื้นแฉะจากตรงนั้นของพวกเขาทั้งคู่ดั้งผสมกันจนแยกไม่ออกว่าเสียงของใครเป็นเสียงของใครเลยทีเดียว
ฝ่ามือที่อุ่นร้อนของพวกเขาทำการรูดรั้งขึ้นลงไม่รู้จักเหนื่อย
ตอนนี้กามอารมณ์มันทำให้พวกเขาไม่สามารถหยุดมันได้เลยสักวินาทีเดียว
แจบอมลอบมองเสี้ยวหน้าของจินยองที่เหนื่อยหอบ…มันช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน
สงสัยแจบอมจะจ้องมองอีกคนนานเกินไปจนทำให้จินยองรู้ตัว
คนร่างโปร่งที่กำลังขบเม้มริมฝีปากล่างหันมามองคนที่นั่งอยู่ด้านข้างด้วยความสงสัย
“จุ๊บ”
แจบอมไม่ได้พูดอะไรออกไป
แต่เขาเพียงกดจูบลงไปบนริมฝีปากอวบอิ่มของจินยองแล้วรีบผละออกมาในทันที
ก่อนที่เขาจะเร่งจังหวะมือให้เร็วยิ่งขึ้นจนคนที่นั่งด้านข้างเขาถึงกับบิดเร้าด้วยความเสียวซ่านจนแทบทนไม่ไหว
“อ๊ะ..อ๊าห์ แจบอม อื้ออ…ไม่ไหว อ๊า มะ..ไม่ไหว” จินยองกรีดร้องเสียงครางออกมาราวกับจะขาดใจ
เพราะอารมณ์ของเขามันพุ่งสูงขึ้นและแรงกระตุ้นจากแจบอมมันไม่เหมือนที่เขาเคยช่วยตัวเองเลยสักนิด
จินยองจึงได้แต่ซบหน้าลงบนไหล่กว้างของแจบอมอยู่อย่างนั้น
“อึ.ก จินยอง…เร็วอีกหน่อย จะ..เสร็จ
อื้ออ” แจบอมพูดออกมาด้วยเสียงสั่นเครือเพราะเขาก็เริ่มทนไม่ไหวเช่นกัน
แจบอมเริ่มเกร็งช่วงขามากยิ่งขึ้นเมื่อจินยองทำการเร่งจังหวะมือให้ไวยิ่งขึ้น
แต่แจบอมก็ไม่ลืมที่จะช่วยจินยองให้ถึงฝั่งไปด้วยเช่นกัน
“อ๊ะ..แจบอม อื้อออ อ่าห์! // อ่าห์…จินยอง
อืออ” เสียงครวญครางของคนทั้งคู่ดังระงมในช่วงสุดท้ายเพราะพวกเขากำลังถึงจุดสุดยอดอย่างเลี่ยงไม่ได้
ก่อนที่เขาจะปลดปล่อยหยาดอารมณ์ออกมาพร้อมกันในทันที
แจบอมรีบกุลีกุจอคว้าแผ่นกระดาษทิชชู่ที่อยู่ใกล้ตัวขึ้นมาสองสามแผ่นแล้วดึงมือของจินยองที่เปื้อนน้ำรักของเขาขึ้นมาเช็ดทำความสะอาดให้อย่างทันที…ทั้งที่คนปกติมักจะห่วงตัวเองก่อนเสมอ
แต่กับแจบอมนั้นมันไม่ใช่เลยสักนิด
“ขอทิชชู่หน่อย”
ทันทีที่แจบอมเช็ดทำความสะอาดให้จินยองเสร็จสรรพ
เสียงเรียบของจินยองก็ดังขึ้นทำให้แจบอมรีบดึงกระดาษทิชชู่หลายแผ่นส่งให้จินยองอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่จินยองรับกระดาษทิชชู่มาถือไว้เรียบร้อยแล้วเขาก็ดึงมือของแจบอมที่ยังกอบกุมแก่นกายของเขาเอาไว้ขึ้นมาเช็ดทำความสะอาดให้บ้าง
กลับไปเหม็นความรักต่อที่ : https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1842720&chapter=14
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น