ลูกพ่อสองบน : บทที่สิบเก้า
บทที่สิบเก้า
“แจบอมอยากแค่เห็นอย่างเดียวเหรอ ไม่อยากสัมผัสจินยองเหรอครับ” จินยองยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งแล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกจนหมด
ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปกดจูบลงบนริมฝีปากอุ่นของแจบอมอย่างแผ่วเบา
เสียงกระซิบที่ดังชิดริมฝีปากของแจบอมยิ่งทำให้แจบอมทนไม่ไหว
“อึ.ก อื้อออ.ออ” แจบอมกดจูบปิดอีกคนอย่างทันที
พร้อมกับดันให้จินยองนอนราบไปกับพื้นเตียงอย่างเลี่ยงไม่ได้ แจบอมส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากอีกคนอย่างหื่นกระหาย
ส่วนจินยองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน
เขาจูบตอบอีกคนก่อนเอาลิ้นเกี่ยวพันจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบดังขึ้นอย่างน่าอาย ถ้าหากแจบอมเป็นสิงโตที่หิวโหย
จินยองก็คือลูกกวางน้อยเนื้อหวานที่แจบอมพร้อมจะขย้ำตลอดเวลา
“อ่าห์
วันนี้เราจะงดใช้มือกันนะคะที่รัก” หลังจากที่แจบอมถอนจูบออกมา
เขาก็ก้มลงกระซิบข้างหูจินยองด้วยน้ำเสียงแหบพร่า…คำพูดนั้นของแจบอมทำเอาใบหน้าหวานของจินยองถึงกับขึ้นซับสีเลือด
“อื้ออ
แล้วแจบอมอนุญาตให้จินยองใช้ปากไหมครับ” จินยองถามอีกคนออกไปพร้อมกับครางเสียงหวาน
เพราะตอนนี้แจบอมกำลังซุกไซร้ซอกคอขาวราวกับคนที่กำลังคลั่งไคล้อย่างหนัก
“ที่รักอยากลองวัดขนาดให้แจบอมไหมครับ”
แจบอมพรมจูบบนแผ่นอกขาวของจินยองจนคนด้านร่างบิดเร้าไปมาด้วยความเสียวซ่าน
แต่ทว่าแจบอมเหมือนจะรู้จักจินยองคนนี้น้อยไปเสียแล้ว
“อ่ะ…อืออ จินยอง” แจบอมถึงกับร้องครางออกมาเสียงหลง
เมื่อจินยองยื่นมือลงไปจับแก่นกายที่เริ่มชูชันของแจบอมแบบที่เจ้าตัวไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ
แจบอมถึงกับก้มลงไปกดจูบริมฝีปากอิ่มอย่างแรงเมื่อจินยองเผลอเลียปากตัวเองอย่างลืมตัว
“อ๊ะ…อึ.ก
อื้ออ ถ้าวัดจากมือก็คงเก้านิ้ว…อ๊ะ” จินยองทั้งพูดและครางไปด้วยเมื่อแจบอมใช้ริมฝีปากและฟันลงขบกัดยอดอกของเขาสองข้าง
จินยองรู้สึกเสียวซ่านจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว
“ไหนจินยองอ้าปากให้ฉันดูหน่อยสิ” แจบอมที่ละใบหน้าขึ้นมาจากแผ่นอกของจินยองที่มันเปื้อนไปรอยแดงจากฝีมือเขา
เขาก็เอื้อมมือลงไปลูบข้างแก้มของจินยองอย่างเอ็นดูพร้อมกับหลอกล่อให้จินยองทำตามคำสั่ง
“อุ.ก !” จินยองแทบจะสำรอกออกมา
เมื่อเขาถูกคนด้านบนจับแก่นกายแข็งขืนของตนใส่เข้ามาในโพรงปากเล็กของเขา จินยองพยายามตั้งสติและเริ่มผงกศีรษะเข้าออกอย่างเนิบนาบจนแจบอมเริ่มเกร็ง
“อะ..อ่าห์ ดีมากเลยที่รัก” แจบอมถึงกับหลุดครางออกมา เมื่อจินยองสุดที่รักของเขานั้นตอบสนองความต้องการของเขาได้อย่างดีเยี่ยม
จินยองพยายามใช้โพรงปากอุ่นรูดแก่นกายขึ้นและลงจนเกือบสุด ทำเอาแจบอมถึงกับรู้สึกเหมือนกำลังล่องลอยอยู่ในสวรรค์เสียอย่างนั้น
“อุ.ก อุ.ก
อื้ออ อุ.ก” จินยองเริ่งร้องประท้วงในลำคอเมื่อแจบอมกำลังกระแทกเอวสอบใส่โพรงปากของเขา
ตรงนั้นของแจบอมมันทั้งยาวและใหญ่…ตอนนี้จินยองเลยรู้สึกว่าเหมือนตัวเองกำลังถูกล้วงคออยู่ด้วยซ้ำ
“อ่าห์ จะเสร็จแล้ว อืออ จินยอง..อ่ะ…อ่าห์” แจบอมร้องครางออกมาจนแทบสุดเสียงเพราะว่าเขากำลังถึงจุดสุดยอดในไม่ช้า แต่ในที่สุดเขาก็ได้ถอนแก่นกายโป่งนูนออกมาจากโพรงปากของจินยองก่อนเพื่อทำการปลดปล่อยด้านนอก
“จินยอง…ยะ อย่า มันสกปรก” แจบอมพยายามดันหน้าผากจินยองให้อีกคนถอยออกไป
แต่จินยองกลับดึงดันที่จะจับแกนกายของแจบอมที่กำลังปลดปล่อยออกมาเข้าปาก
จินยองใช้ลิ้นวนไปมาบริเวณหัวแดงช้ำของแจบอมจนคนด้านบนแทบหมดแรง
“ดื้อจังเลยนะคะที่รัก
แบบนี้ต้องโดนปล้ำจนหมดแรงแน่” แจบอมก้มลงไปจูบปากจินยองอย่างแผ่วเบา
ก่อนจะใช้นิ้วมือบีบปลายจมูกจินยองอย่างหมั่นเขี้ยว…จินยองเลยได้แต่ทำปากบึนใส่เขา
“อื้อออ…อย่าทิ้งรอยนอกร่มผ้านะแจบอม เดี๋ยวต้องไปรับลูกเย็นพรุ่งนี้ อ๊าห์”
จินยองพูดเตือนคนที่กำลังก้มไปหยอกล้อกับซอกคอขาวของเขา
แจบอมเลยถอนหน้าขึ้นมาหอมแก้มจินยองทั้งสองข้าง
“เดี๋ยวจะทิ้งรอยไว้ที่นม
เอว ต้นขา แล้วก็ตรงนั้นนะคะ…แบบนี้ลูกก็ไม่เห็นแล้วใช่ไหม”
แจบอมแกล้งพูดหยอกจินยองออกไป
ทำให้คนที่นอนอยู่ด้านล่างถึงกับหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่ได้
“อื้ออแจบอมม” แจบอมทำการกดจูบแผ่นอกอีกคนอย่างแผ่วเบา
จากนั้นก็ขบเม้มลงต่ำลงเรื่อยๆ จากบริเวณหน้าอกก็ถูกเปลี่ยนเป็นหน้าท้องแบนเรียบแทน...ลิ้นสากลากผ่านสะดื้อสวยอย่างห้ามไม่ได้จนไปโลมเลียวนอยู่ที่ท้องน้อยของจินยอง
“ที่รักอ้าขาให้แจบอมดูหน่อยสิ
ขอดูจินยองชัดๆหน่อยนะคะ” แจบอมละตัวกลับไปนั่งอยู่ปลายเท้าจินยองเช่นเดิม
ก่อนจะวางมือทั้งสองข้างบนหัวเข่าเนียนของคนร่างโปร่ง…จินยองอายมากจนรู้สึกเหมือนว่าหูมันดับไปเสียอย่างนั้น
“แจบอม…ฉันอาย” จินยองที่ชนขาขึ้นมาชิดกันทั้งสองข้างมองแจบอมด้วยแววตาน่างสงสาร
น้ำเสียงหวานสั่นเครือเหมือนกับว่ากำลังจะร้องไห้ออกมา…แต่แจบอมกลับส่งยิ้มบางให้เขาเท่านั้น
“คืนนี้เป็นของฉันนะจินยอง
เราจะเป็นของกันและกันอีกครั้ง” แจบอมสบตาจินยองให้ลึกลงไป
จากนั้นถึงกดจูบลงบนหลังเท้าของจินยองทั้งสองข้าง
เพื่อแสดงออกถึงความรู้สึกของเขาทั้งหมดที่มีในหัวใจ
“ฉันจะยอมเป็นของนายคนเดียว…แจบอม” จินยองกัดปากอย่างช่างใจ
ก่อนที่จะพูดบางประโยคที่ทำให้หัวใจของแจบอมสั่นรัว ไม่ใช่แค่เพียงประโยคนั้นที่มีผลกับแจบอม
แต่ทว่าขาทั้งสองข้างของจินยองที่อ้าออกจนกว้างก็ทำให้แจบอมใจสั่นไหวได้เหมือนกัน
“อื้อออ แจบอม…อย่าทำแรงนะ อ๊ะ…อึ.ก” จินยองเริ่มร้องครางออกมาเมื่อแจบอมแทรกตัวเขาไปใกล้เขามากยิ่งขึ้น
ริมฝีปากอุ่นร้อนกดจูบลงที่ต้นขาของจินยองทั้งสองโดยที่ไม่ได้ทิ้งรอยอะไรไว้เลยสักนิด
ก่อนจะเปลี่ยนเป็นใช้นิ้วเรียวชุ่มน้ำลายลูบลงบนช่องทางสีอ่อนของจินยอง
“ขอใส่นิ้วเข้าไปนะจินยอง”
“อ๊ะ! แจบอม” จินยองที่ยังไม่ทันได้ตอบรับก็โดนนิ้วเรียวยาวของแจบอมสวนเข้าไปในช่องทางอ่อนโยนนั่นทันที
ร่างโปร่งถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจก่อนร้องครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน
แจบอมดันนิ้วเข้าและออกอย่างเนิบนาบอยู่พักหนึ่งแล้วถึงเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปโดยที่จินยองไม่ทันได้รู้ตัวด้วยซ้ำ
แต่เสียงครางของจินยองเริ่มดังขึ้นเมื่อนิ้วที่สามของแจบอมแหวกช่องทางอ่อนนุ่มเข้าไปจนลึก
“ถึงเวลาแล้วนะที่รัก…พร้อมไหมคะ”
แจบอมก้มลงไปหอมแก้มนิ่มของจินยอง
พร้อมกับถามอีกคนออกมาอย่างเป็นห่วง
จินยองเม้มปากอย่างช่างใจแล้วค่อยพยักหน้าตอบรับแจบอมด้วยหัวใจสั่นรัว
“ถ้าหากฉันใส่มันเข้าไปในตัวนาย…หัวมันจะอยู่ตรงท้องน้อยนายเลยนะเนี่ย” ทันทีที่แจบอมถอนนิ้วออกมาเขาก็แนบหัวหน่าวของตัวเองกับช่องทางนั้นของจินยอง
แถมยังมีการทาบแก่นกายลงไปให้จินยองดูด้วยว่าถ้ามันอยู่ในตัวจินยองมันจะเข้าไปลึกได้ขนาดไหน
“น่าเกลียดแจบอม สักทีเถอะนะ” จินยองฟาดแขนแจบอมเต็มแรงแล้วถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย แจบอมจึงหลุดหัวเราะออกมาเล็กน้อย
“ไม่อยากให้กลัวน่ะ ฉันจะใส่มันเข้าไปแล้วนะจินยอง”
แจบอมส่งยิ้มที่แสนอบอุ่นให้เขา
ทำให้จินยองพยักหน้าตอบรับอย่างง่ายดาย
แจบอมใช้มือหนาเอื้อมหยิบเจลหล่อลื่นที่หัวเตียงโดยทาบตัวลงทับอีกคนไว้
เมื่อเขาหยิบได้ก็ดึงแขนกลับมาแล้วไม่รอช้าที่จะเทมันลงบนมือของตัวเองเพียงรูดรั้งส่วนนั้น
จินยองที่เผลอจ้องมองตรงหน้าก็อดเขินไม่ได้…และพึ่งสังเกตว่าแจบอมถอดกางเกงแล้ว
ถอดตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้เช่นกัน
“ถ้าเจ็บก็อ้าขากว้างหน่อยนะครับที่รัก ขอเข้าไปหน่อยนะ”
แจบอมโยนเจลหล่อลื่นลงข้างตัว ก่อนที่จะจับขาของจินยองให้อ้าออกมายิ่งขึ้นกว่าเดิม…จินยองขาสั่น
“อ๊ะ..แจบอม เจ็บ..” จินยองถึงร้องเสียงดังทันทีเมื่อส่วนหัวของอีกคนรุกล้ำเข้ามาในช่องทางนั้นที่ไม่ได้ใช้งานมาเป็นเวลานาน
แจบอมจึงก้มลงไปกดจูบลงบนหน้าผากของจินยองอย่างแผ่วเบา
“ถ้าเจ็บก็ข่วนได้นะคะที่รัก
แต่ถ้าเสียวก็ครางออกมาให้ดังเลย” แจบอมกระซิบเสียงแผ่วที่ข้างหูของจินยอง
ก่อนที่จะสอดกายเข้าไปลึกขึ้นจนจินยองถึงกับตัวสั่นเทา…เล็บสั้นของจินยองกำลังจิกช่วงหัวไหล่ของเขาเอาไว้
“กำลังจะเข้าไปสุดแล้วนะจินยอง”
แจบอมบอกจินยองด้วยน้ำเสียงกระเส่า จากนั้นสองมือของแจบอมก็พยายามรั้งขาเรียวของจินยองให้อ้าออกมากขึ้น
พร้อมแทรกแก่นกายเข้าไปในช่องทางด้านหลังของจินยองจนสุดลำ
“อ่าห์
รัดแน่นมากเลยที่รัก” แจบอมถึงกับครางออกมาด้วยความรู้สึกดีเมื่อเข้าไปในตัวจินยองจนหมดแล้ว
แต่ทว่าจินยองกลับร้องไห้อยู่ตรงหน้าเขา…ร้องแบบไม่มีเสียงสะอื้นหรือเสียงครางด้วยซ้ำ
“ที่รัก…ฉันขอโทษ เจ็บมากเลยใช่ไหม” แจบอมรู้สึกหัวใจกระตุกวูบ
ก่อนที่จะก้มลงไปจูบหน้าผากและเปลือกตาของจินยองอยู่หลายครั้งหลายหน
แต่สุดท้ายแล้วเข้าก็ถูกจินยองดึงเข้าไปกอดเอาไว้แน่น
“รักแจบอมนะ…ฉันยอมเป็นเมียของนายคนเดียว” น้ำเสียงสั่นเครือของจินยองทำให้แจบอมถึงกับน้ำตาซึม
เขารับรู้ถึงความรักทั้งหมดที่จินยองให้เขาแล้ว จินยองคนที่ไม่เคยยอมใคร
แต่จินยองกลับให้เขาได้ทุกอย่าง
“ฉันก็รักนายมากจินยอง
อืออ ฉันจะกอดนายจนกว่าจะเช้า” แจบอมตอบกลับอีกคนไปด้วยน้ำเสียงหวาน
ก่อนที่จะเริ่มกระแทกกายเข้าออกตามจังหวะทั้งที่พวกเขายังกอดกันไว้อยู่แบบนั้น
“อื้ออ แจบอม…อย่าทำแรงนะ อ่าห์” จินยองผ่อนคลายมากขึ้นและยอมปล่อยกายให้โยนไปมาตามแรงกระแทกของแจบอม
เอวสอบกระแทกเข้าและออกจนสุดความยาวเพื่อเรียกเสียงครางหวานหู
แจบอมทั้งใช้จังหวะเนิบนาบสลับกับการเร่งจังหวะจนจินยองแทบจะเสร็จอยู่หลายครั้ง
ร่างกายที่เชื่อมกันอยู่สอดประสานเป็นไปในทางเดียวกัน
ใบหน้าหวานและเสียงครางหวานหูทำให้แจบอมมีความสุขที่สุด
แจบอมทั้งกอดและจูบจินยองราวกับคนที่กำลังหื่นกระหาย
จังหวะร่างกายพวกเขาดำเนินไปได้สักพัก ในที่สุดน้ำสีขาวขุ่นของแจบอมก็กระตุกฉีดไปในช่องทางรักของจินยองจนทำให้รู้สึกอุ่นวาบ…จินยองจึงเผลอยิ้มออกมาทั้งที่แจบอมยังฝังกายอยู่ในตัวเขาแบบนั้น
จินยองก็ได้ปลดปล่อยตามแจบอมไป
“แจบอม…”
“ว่าไงคะที่รัก”
“เขาบอกท่าตะแคงแล้วจะได้ลูกสาวนะ…เรามาทำกันดูไหม”
“งั้นอย่าขอให้ฉันหยุดแล้วกัน”
แม้ค่ำคืนนี้จะไม่ใช่คำคืนที่พวกเขาได้นอนพักผ่อน
แต่ก็เป็นคืนที่พวกเขาได้มีความสุขมากที่สุด
ขอให้เจ้าคิมหันต์มีน้องด้วยเถิด
:)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น